บทที่ 17 แผลเก่ากำเริบ

จังหวะรั้วเปิดหล่อนชะงักเหลือบเห็นร่างสูงใหญ่กำลังเปิดประตูรถ คมฉณัฐหันมาสบตาสีหน้าเรียบเฉย มิลันดากล้ำกลืนความรู้สึกเอาไว้แล้วเบือนหน้ามองทางอื่น เขาระบายลมหายใจแล้วนั่งประจำที่คนขับเคลื่อนรถออกอย่างเงียบๆ โดยไม่อาจทักทายหญิงสาวเช่นเดิมได้อีก

“มันจบแล้วจริงๆ” หญิงสาวบอกตัวเองเบาๆ

ตั้งแต่วันนั้นเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ