บทที่ 24 ใจจำนน

ครู่หนึ่งมารดาเดินออกจากครัว ถือเหยือกแก้วในนั้นบรรจุน้ำเปล่ามาด้วย หล่อนก้าวตรงมายังสามีเพื่อปรนนิบัติเช่นทุกวัน แต่ทว่าอาการบางอย่างกลับทำให้ร่างกายโซเซ ดวงตาเริ่มพร่าเลือน หัวสมองมึนงงจนยืนไม่อยู่

เพล้ง!

เหยือกแก้วหล่นกระทบพื้นตามด้วยเจ้าของร่างล้มพับลง

“แม่!”

“คุณ!”

คนป็นลูกถลาเข้าหาแม่ มือ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ