บทที่ 64 เรื่อง ตำหนักเย็นก็แค่สนามเด็กเล่น บทที่ 17

บทที่ 17

เฟยเฟยเงยหน้าขึ้นมองสนมทั้งสอง แต่ก็เพียงแวบหนึ่งเท่านั้น ก่อนจะเบนสายตากลับไปยังดอกไม้ที่อยู่ข้างหน้า ดูราวกับว่าไม่ได้ใส่ใจคำพูดของทั้งสองแม้แต่น้อย สายตาของนางเหม่อลอยออกไปไกล ไม่มีทีท่าจะตอบโต้หรือปะทะคารมใด ๆ ในมือก็ลูบนกหวีดเบา ๆ ราวกับคิดถึงเจ้าของของสิ่งของชิ้นนั้น

เซียงเฟยที่ถูกเ...