บทที่ 105

บทที่ 23

ลูซี่ยืนอยู่คนเดียวในห้องนอนที่มีแสงสลัว หัวใจของเธอเต้นรัวแรงจนเธอมั่นใจว่ามันสะท้อนก้องไปทั่วผนัง ชุดสีขาวบริสุทธิ์ที่เคยเป็นสัญลักษณ์แห่งความหวังและความคาดหวัง บัดนี้กลับรู้สึกเหมือนเป็นเครื่องห่อหุ้มที่บีบรัดด้วยความอับอาย เธอไม่อาจสลัดความทรงจำของคำพูดที่หลุดจากริมฝีปากของเธอเหมือนคำส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ