ให้อภัยฉัน

ความรู้สึกเดจาวูถาโถมเข้าใส่ผม มันทำให้ผมนึกถึงช่วงเวลาที่ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชีวิตเตรียมอะไรไว้ให้บ้าง ผมเฝ้ามองเงียบๆ ขณะที่เขายื่นจานให้แล้วพิงเคาน์เตอร์ฝั่งตรงข้าม กินอาหารเช้าของตัวเอง

“ไม่ชอบเหรอ” เขาถามพร้อมกับขมวดคิ้วมุ่น

ผมส่ายหน้าแล้วยิ้ม “เปล่า อร่อยดี”

เรากินมื้อเช้ากันอย่างเงียบๆ ไม่มี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ