อาหารค่ำสำหรับครอบครัว

เราไม่ได้คุยกันอีกเลยตลอดทางที่รถมุ่งหน้าไปยังบ้านของครอบครัวอเลสซานโดร ผมเอาแต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง มองดูรถราที่แล่นสวนไปขณะที่สมองว่างเปล่าไปหมด

ผมไม่ได้สนใจเลยสักนิด

ทว่าแม้จะไม่แยแสเช่นนั้น ร่างกายของผมกลับเกร็งเครียด ยิ่งเราเข้าใกล้คฤหาสน์ของครอบครัวเขามากเท่าไหร่ บรรยากาศในรถก็ดูจะยิ่งหนัก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ