บทที่ 31

บางทีอาจเป็นเพราะสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากอ้อมกอดของโนอาห์ ในที่สุดเลล่าก็ยอมปล่อยให้ความรู้สึกท่วมท้น หยาดน้ำตาไหลรินลงมาตามแก้มทีละหยด ก่อนจะหลั่งไหลราวกับเขื่อนที่พังทลายลงหลังจากทนรับแรงกดดันมานานหลายปี

ร่างของเธอสั่นเทาขณะขยุ้มเสื้อของโนอาห์ไว้แน่น ยึดเขาไว้ราวกับเป็นสมอชิ้นสุดท้ายในใจกลางพายุ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ