บทที่ 37

น้ำเสียงของเซธตัดผ่านความเงียบในห้องราวกับน้ำแข็ง มันก้องอยู่ในหูของทุกคนและส่งความหนาวเยือกไปถึงกระดูกสันหลัง

ใบหน้าของเจนนิเฟอร์ซีดเผือดลงทันที นิ้วของเธอขยุ้มผ้าปูที่นอนจนข้อนิ้วขาวซีด ขณะที่น้ำตารื้นขึ้นมาในดวงตาตามสั่ง “เซธคะ ฉันแค่กลัวที่จะเสียคุณไป”

“เสียฉันไป?” มุมปากของเซธบิดเป็นรอยยิ้มที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ