บทที่ 4

ขนาดร่างผอมบางกระดูกปูดโปนของไบรอันเธอยังต้านทานไม่ไหว นับประสาอะไรกับเซธ

และในขณะที่เธอสามารถขว้างปาข้าวของใส่ไบรอันเพื่อป้องกันตัวได้ แต่เธอกลับไม่สามารถทำร้ายเซธได้แม้แต่น้อย

เซธไม่สนใจความตื่นตระหนกและการดิ้นรนของไลลาเลยแม้แต่น้อย เขาฉีกทึ้งชุดชั้นในของเธออย่างง่ายดาย มือของเขากำรอบเอวเธอราวกับตั้งใจจะบดขยี้ร่างทั้งร่างของเธอให้แนบชิดกับตัวเขา

“เซธ! วันนี้ประจำเดือนฉันมาวันแรกนะ! เราทำกันไม่ได้!”

ตอนที่ฉีกชุดชั้นใน เซธสังเกตเห็นคราบเลือดจางๆ บนผ้าอนามัยของเธอแล้ว แต่เขาก็ไม่ใส่ใจ เขาบิดคอเธอจากด้านหลัง จูบปากเธออย่างรุนแรงขณะที่ฟันของเขากัดลงบนลิ้นของเธอด้วยความแรงราวกับต้องการจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว

ไลลารู้สึกราวกับว่าศีรษะของเธอจะหักสะบั้นจากแรงกดนั้น มือของเธอขยุ้มผ้าคลุมโซฟาไว้แน่นอย่างสิ้นหวัง เล็บของเธอแทบจะหักจากแรงที่กำจิก

ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่พอจะหายใจได้ ไลลาก็อ้อนวอนเสียงหอบกระเส่า “เซธ อย่าทำวันนี้นะ ได้โปรด... มันทำไม่ได้จริงๆ... ได้โปรดเถอะนะ...”

“ทำไม่ได้อะไรล่ะ? แบบนี้ก็ดีเลยสิ เราจะได้ไม่ต้องป้องกันด้วยซ้ำ” พูดจบ เซธก็กระแทกกระทั้นเข้าใส่เธออย่างรุนแรงจนไลลาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว เขาไม่แสดงความปรานีแม้แต่น้อย ยังคงทำลายร่างกายของเธอให้แหลกสลายด้วยทุกท่วงท่าอันทรงพลัง

ปากของไลลาเปล่งเสียงกรีดร้องและอ้อนวอนที่ขาดห้วง แต่เซธทำราวกับไม่ได้ยิน เขายังคงรักษจังหวะอันทรงพลังของเขาไว้ขณะที่กระชากผมเธออย่างหยาบคาย

โดยไม่ตั้งใจ สายตาของไลลาเหลือบไปเห็นภาพสะท้อนของพวกเขาบนหน้าจอโทรศัพท์ ซึ่งแสดงให้เห็นสภาพอันน่าอดสูของเธอ ใบหน้าของเธอค่อยๆ ซีดเผือด น้ำตาคลอหน่วย ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของเธอถูกทำลายลงอย่างเป็นระบบ ทีละชิ้น ทีละชิ้น เธอหยุดดิ้นรนขัดขืน ปล่อยให้เซธย่ำยีร่างกายที่พ่ายแพ้ของเธอ ราวกับว่าจิตวิญญาณของเธอได้ถูกดูดออกไปจนหมดสิ้น

หลังจากผ่านไปราวกับชั่วนิรันดร์ ในที่สุดเซธก็ผละออกจากตัวเธอ เมื่อถึงตอนนั้น เธอนอนนิ่งเหมือนปลาตาย มีเศษเสื้อผ้าที่ขาดวิ่นกระจัดกระจายอยู่บนผิว หากพวกเขาไม่ได้แต่งงานกัน สภาพของไลลาในตอนนี้คงดูเหมือนคนที่ถูกข่มขืนกระทำชำเรา

เซธแต่งตัวและเหลือบมองไลลาบนโซฟา เขาเกลียดสภาพของเธอในตอนนี้เหลือเกิน ใครเห็นก็คงคิดว่าเขาเพิ่งนอนกับศพมา

“อย่ามานอนทำสภาพแบบนั้น มันน่ารังเกียจ ลุกไปอาบน้ำซะ เดี๋ยวฉันจะซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้แทนตัวที่ฉันฉีก” ขณะที่พูด เซธก็หยิบโทรศัพท์ที่บันทึกภาพเอาไว้ขึ้นมา แล้วสอดมันลงในกระเป๋าหลังจากดูภาพวิดีโอคร่าวๆ

ไลลาลากร่างที่หนักอึ้งของเธอลงจากโซฟา เคลื่อนไหวอย่างงกๆ เงิ่นๆ ร่างกายของเธอรู้สึกเหมือนถูกสูบพลังงานออกไปจนหมดสิ้น กล้ามเนื้อปวดร้าว ข้อต่อติดขัด และแม้แต่การหายใจก็ยังกลายเป็นเรื่องยากลำบาก

เธอไม่สนใจสภาพกึ่งเปลือยของตัวเองอีกต่อไปขณะที่ลุกขึ้นยืนและเดินไปยังบันไดเหมือนซอมบี้

เซธมองแผ่นหลังของไลลาที่เดินจากไปพร้อมกับสีหน้าเคร่งขรึม แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

เมื่อถึงห้องน้ำ ไลลาก็ล็อกประตูและยืนอยู่หน้ากระจก จ้องมองภาพสะท้อนที่ยุ่งเหยิงของตัวเอง

น้ำตาสายแล้วสายเล่าไหลอาบใบหน้าขณะที่เธอมองดูสภาพของตัวเอง—ผมเผ้ายุ่งเหยิง ร่างกายกึ่งเปลือยเปล่า ลำคอและแขนเต็มไปด้วยร่องรอยของเซธ เธอดูเหมือนโสเภณีที่บอบช้ำทางจิตใจ เป็นภาพที่น่าขยะแขยงจนเธอทนมองตัวเองไม่ได้

เธอถอดเศษผ้าที่เหลืออยู่ออกแล้วก้าวเข้าไปใต้ฝักบัว ปล่อยให้สายน้ำชะล้างร่างกายขณะที่น้ำตาไหลปะปนไปกับสายธาร เธอใช้สองมือปิดหน้า ร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดที่ถูกเก็บกด

เธอเข้าใจเจตนาของเซธอย่างชัดเจน เขาคิดว่าการกระทำนี้จะช่วยยุติทุกอย่างได้ เขาเห็นเธอเป็นแค่ผู้หญิงที่ยอมเขาทุกอย่างมาโดยตลอด เป็นคนที่แค่มีเซ็กซ์ด้วยก็พอใจแล้ว

เมื่อเธอออกมาจากห้องน้ำในอีกประมาณสิบนาทีต่อมา เซธกำลังนั่งอยู่บนอาร์มแชร์ในห้องนอนและอ่านหนังสือพิมพ์ เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว และผมของเขาก็เปียกหมาดๆ แสดงว่าเขาเองก็เพิ่งอาบน้ำมาเช่นกัน

เมื่อเห็นเลย์ลาออกมา เขาก็ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ “ทำไมเธออาบน้ำนานขนาดนี้”

เลย์ลาเหลือบมองเขาด้วยดวงตาที่ไร้ความรู้สึกแล้วนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง ทามอยส์เจอไรเซอร์ลงบนใบหน้าอย่างเฉื่อยชาเหมือนเครื่องจักร

ผ่านกระจก เธอเห็นเซธลุกขึ้นและเดินเข้ามาหาจากด้านหลัง กลิ่นฟีโรโมนของผู้ชายผสมกับกลิ่นควันจางๆ ห้อมล้อมตัวเธอขณะที่เซธก้มลงสวมกอดเธอจากข้างหลัง

ร่างกายของเลย์ลาสั่นสะท้านขึ้นมาตามสัญชาตญาณที่อยากจะขัดขืน แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็นิ่งงัน

จะต่อสู้ไปเพื่ออะไร ในเมื่อเธอไม่มีทางเอาชนะเขาได้อยู่แล้ว

เซธสูดดมกลิ่นหอมจากเส้นผมของเธอเบาๆ แล้วค่อยๆ เลื่อนลงต่ำ ซบใบหน้าลงที่ซอกคอของเธอ

สำหรับร่างกายของเลย์ลา เซธต้องยอมรับว่าเขาปรารถนามัน ผิวพรรณที่เนียนนุ่มละเอียดอ่อน พร้อมด้วยกลิ่นกายหอมตามธรรมชาติที่ปลุกเร้าอารมณ์เขาได้เพียงแค่สัมผัส

“พรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายซะ เท่าที่ฉันรู้ การมีเพศสัมพันธ์ระหว่างมีประจำเดือนเป็นครั้งคราวไม่ได้เป็นอันตรายอะไร แล้วเธอก็อาบน้ำแล้ว ไม่มีความเสี่ยงที่จะติดเชื้อหรอก”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น รอยยิ้มขมขื่นก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเลย์ลา ขณะที่ดวงตาของเธอสะท้อนความรู้สึกหมดหนทางและสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง

“ขอยาคุมฉุกเฉินให้ฉันหน่อย” เธอร้องขอเสียงเบาจนแทบไม่ได้ยิน

“ตอนมีประจำเดือนไม่จำเป็นต้องกินหรอก”

“กันไว้ก่อน”

เซธขมวดคิ้ว แต่เลย์ลาสบตาเขานิ่งผ่านกระจก “คุณเคยพูดไม่ใช่เหรอว่าฉันไม่คู่ควรที่จะมีลูกของคุณ เพราะงั้นเราก็ควรจะป้องกันไว้”

ประโยคนี้ทำให้เซธถึงกับพูดไม่ออก สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็ยังยืนกราน “ครั้งนี้ไม่จำเป็น”

เลย์ลาไม่สนใจเขา เธอลุกขึ้นเดินตรงไปที่โต๊ะข้างเตียง ก้มลงเปิดลิ้นชักแล้วกลืนยาเม็ดหนึ่งจากขวดลงไปโดยไม่ดื่มน้ำตาม

การกระทำทั้งหมดนั้นทำให้เซธโกรธจนคิ้วขมวดเข้าหากัน “นี่เธอจงใจจะขัดคำสั่งฉันใช่ไหม”

“เปล่าค่ะ คุณบอกว่าเราควรจะระวัง แต่พอฉันป้องกันคุณก็ไม่พอใจอีก แล้วคุณจะเอาอะไรกันแน่” เลย์ลาเหลือบตาขึ้นเล็กน้อย พูดโดยไม่มีอารมณ์ใดๆ

มีคำพูดมากมายจุกอยู่ที่ลำคอ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา

เซธดูนาฬิกาข้อมือ เกือบจะสามทุ่มแล้ว “ฉันหิว ไปทำอะไรให้ฉันกินหน่อย”

เลย์ลามองเขา ดวงตาของเธอไม่เผยให้เห็นสิ่งใดนอกจากความว่างเปล่า เธอถามว่า “ตอนนี้คุณลบคลิปได้หรือยังคะ”

สีหน้าของเซธยังคงเรียบเฉย ไม่ทุกข์ไม่ร้อน “ไม่ได้ ถ้าเธอพูดเรื่องหย่าอีกครั้ง ฉันจะปล่อยคลิปนั่นออกไป”

ในทันใดนั้น รูม่านตาของเลย์ลาก็หดเล็กลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าของเธอซีดเผือดขณะที่ยืนนิ่งไม่ไหวติง เหมือนหุ่นเชิดที่ถูกตัดเชือก

เซธพร้อมที่จะใช้วิธีการเลวทรามทุกอย่างกับเธอจริงๆ

เขาเกลียดเธอมากแค่ไหนกันนะ

หลังจากผ่านไปครู่ใหญ่ เลย์ลาก็พูดอย่างขมขื่น “ถ้าคุณรังเกียจฉันขนาดนี้ ทำไมไม่หย่ากับฉันล่ะคะ”

“ฉันไม่อยากได้ยินคำพูดพวกนี้อีก เธอคิดว่าฉันไม่อยากหย่ากับเธอหรือไง อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ฉันทำตามคำสั่งเสียของคุณปู่ต่างหาก ท่านสั่งไว้ก่อนตายว่าห้ามหย่ากับเธอเด็ดขาด ไม่อย่างนั้น ป่านนี้ฉันคงเฉดหัวเธอออกจากตระกูลสแตนตันไปนานแล้ว เธอควรจะขอบคุณคุณปู่ของฉันซะ!”