บทที่ 42

เมื่อเห็นความทุกข์ใจของแมรีแอน ไลลารีบดึงแขนเสื้อของเซธ เป็นสัญญาณให้เขาหยุดทำให้แม่ไม่สบายใจ เธอยื่นถ้วยชาให้แมรีแอน

แมรีแอนรับชาไปจิบหนึ่งคำ ลมหายใจของเธอก็สงบลงบ้าง เธอยิ้มให้ไลลาอย่างอบอุ่น “ลูกนี่ช่างคิดช่างใส่ใจจริง ๆ นะ”

จากนั้นเธอก็เหลือบมองเซธ สังเกตเห็นสีหน้าที่ยังคงแน่วแน่ของเขา แล้วถอน...