บทที่ 48

เซธเหลือบมองเขาแล้วตอบเสียงเรียบ “อืม”

สายตาของควินน์สลับไปมาระหว่างคนทั้งสอง “ลาก่อนนะ ไลลา”

ไลลาเพียงพยักหน้ารับรู้ ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป

ดูเหมือนเซธจะไม่ทันสังเกตเห็นความผิดปกติใดๆ แต่ควินน์กลับเลิกคิ้วขึ้น

นี่มันปัญหาใหญ่แล้วล่ะ

ขณะที่ทั้งคู่หายลับไปตามโถงทางเดิน ควินน์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาโทรห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ