บทที่ 6

มารีแอนขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางเน้นเสียงพูดช้าๆ “เซธ แม่รู้จักลูกดีนะ แม่ดูออกว่าลูกชอบใครหรือไม่ชอบใคร แต่ไลลาเป็นเด็กดี อย่าทำให้เธอผิดหวังล่ะ”

ทุกครั้งที่เซธได้ยินแม่หรือคุณปู่ผู้ล่วงลับเอ่ยชมไลลา เขาก็จะรู้สึกอึดอัดใจอย่างยิ่ง บางครั้งเขาก็อดสงสัยไม่ได้ว่าไลลาใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรถึงทำให้พวกเขาชอบเธอได้มากขนาดนั้น

เขาจึงปัดความเห็นนั้นทิ้งไป “คุณแม่ครับ ผมใช้เวลากับไลลามากที่สุด ผมรู้ดีว่าเธอเป็นคนยังไง”

“อะไรนะ ในใจลูก ไลลาเป็นผู้หญิงแย่ๆ ใช่ไหม” แววตาของมารีแอนเต็มไปด้วยความจับผิด

เซธนิ่งเงียบไป แต่ความเงียบของเขาก็ไม่ต่างอะไรจากการยอมรับ

ในห้องนั่งเล่น เอลิซาเบธนั่งอยู่บนโซฟาขณะที่ไลลายืนอยู่ตรงหน้าเธอ

“ฉันไม่ได้บอกเธอหรือไงว่าในฐานะภรรยาของเซธ เธอต้องใส่ใจรูปลักษณ์ตัวเองทุกครั้งที่ออกจากบ้าน แล้วนี่เธอกำลังทำอะไรอยู่ คิดว่าคำพูดของฉันเป็นแค่ลมพัดผ่านหูหรือไง” น้ำเสียงของเอลิซาเบธเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม

ไลลาเม้มปากแน่น “คุณย่าคะ มันเป็นเรื่องฉุกเฉินค่ะ หนูไม่มีเวลา”

“แล้วทำไมเซธถึงทำได้ล่ะ”

“เพราะเซธเพิ่งกลับถึงบ้านและยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าค่ะ” ไลลาอธิบาย เธอไม่สามารถพูดออกไปได้ว่าพวกเขากำลัง...

เอลิซาเบธเลิกคิ้วอย่างดูแคลน “นี่เธอกำลังเถียงฉันอยู่เหรอ”

ไลลารีบชี้แจง “เปล่านะคะ เปล่าค่ะคุณย่า หนูแค่อธิบายเฉยๆ ค่ะ”

อันที่จริง เหตุผลหนึ่งที่เอลิซาเบธเรียกไลลามาพบก็คล้ายกับความคิดของเซธ เธอไม่ต้องการให้ไลลาสนิทสนมกับมารีแอนมากเกินไป เพราะถึงอย่างไรมารีแอนก็ยังมีชีวิตอยู่และยังคงมีทั้งสถานะและอิทธิพลในตระกูลสแตนตัน

พวกเขาดูถูกไลลา และแน่นอนว่าไม่ต้องการให้ใครในตระกูลสแตนตันมาชอบเธอ

เอลิซาเบธถึงกับคิดว่าหลังจากที่มารีแอนเสียชีวิตไปแล้ว เธอจะจัดการให้เซธกับไลลาหย่ากันให้ได้

“ไม่ต้องกลับขึ้นไปบนห้อง ปล่อยให้เซธกับมารีแอนได้ใช้เวลาส่วนตัวกันบ้าง การที่เธอไปป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นมันดูไม่เหมาะสม”

ไลลาพยักหน้า ในอกเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่อธิบายไม่ได้

“ฉันเห็นข่าวล่าสุดแล้ว แล้วก็ได้เจอเจนนิเฟอร์แล้วด้วย ดูเหมือนว่าเธอจะมีอาการป่วยบางอย่าง แต่ฉันก็ไม่รู้แน่ชัดว่าเป็นอะไร เซธไม่ยอมบอก” เอลิซาเบธมองไลลาด้วยสายตารังเกียจอย่างไม่ปิดบัง “เจนนิเฟอร์ด้อยกว่าเธอทั้งรูปร่างหน้าตา แล้วทำไมเธอไม่ลองคิดดูล่ะว่าทำไมเธอถึงครองใจเซธไม่ได้ ในขณะที่เจนนิเฟอร์...ผู้หญิงที่ด้อยกว่าเธอทุกอย่างกลับทำได้”

ใบหน้าของไลลาซีดเผือด เธอรู้เรื่องของเจนนิเฟอร์ และเข้าใจดีว่าทำไมผู้หญิงที่เทียบกับเธอไม่ได้เลยสักนิดคนนั้นถึงเป็นที่รักและทะนุถนอม ถึงกระนั้น เจนนิเฟอร์ก็เป็นได้แค่เงาที่น่าสมเพชเท่านั้น

คำกล่าวหาของเอลิซาเบธทำให้หัวใจที่บอบช้ำอยู่แล้วของไลลายิ่งย่ำแย่ลงไปอีก

ดวงตาของเธอว่างเปล่าและเลื่อนลอย และหลังจากนิ่งไปนาน เธอก็พูดขึ้นว่า “บางทีเจนนิเฟอร์อาจจะมีบางอย่างที่เซธรักในตัวเธอก็ได้ค่ะ”

เจนนิเฟอร์เหมือนใครบางคน...ใครบางคนที่อยู่ในใจของเซธ แต่ไลลาไม่กล้าพูดออกไป บางทีเธออาจจะแค่กำลังหลอกตัวเองอยู่ก็ได้

“จะบอกอะไรให้นะ ผู้ชายทุกคนก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ อย่ามาพูดเรื่องความรู้สึกไร้สาระเลย เธอต้องหาสาเหตุจากตัวเอง อย่าคิดว่าเป็นความผิดของเซธฝ่ายเดียว ผู้ชายก็ชอบเที่ยวเล่นเป็นธรรมดา แต่สิ่งสำคัญคือภรรยาจะคุมสามีให้อยู่หมัดได้หรือเปล่า นั่นต่างหากที่ต้องใช้ฝีมือ” เอลิซาเบธจิบชา โดยไม่มีทีท่าว่าจะเชิญให้ไลลานั่งลงดื่มด้วยกัน

ภายใต้ท่าทีที่ดูเหมือนสงบนิ่งของไลลา หัวใจของเธอกลับถูกท่วมท้นไปด้วยความรู้สึกผิดอันหนักอึ้ง เธอยังอดสงสัยไม่ได้เลยว่า...มันเป็นความผิดของเธอจริงๆ หรือ

เป็นเพราะเธอไม่สามารถกุมหัวใจของเซธไว้ได้ใช่ไหม เรื่องราวถึงได้กลายเป็นแบบนี้?

"เซธ เลล่าเป็นคนดีนะลูก อย่าทำร้ายจิตใจเธอ ไม่อย่างนั้นแม่ตายไปก็คงนอนตายตาไม่หลับ" แมรีแอนน์กำมือของเซธไว้แน่น พลางอ้อนวอนเขา

เมื่อได้ยินคำพูดเดิมๆ เซธก็รู้สึกรำคาญใจอย่างยิ่ง แต่ต่อหน้ามารดาที่กำลังป่วย เขากลับแสดงมันออกมาไม่ได้

เขาจึงทำได้เพียงพูดว่า "ผมเข้าใจครับ คุณแม่ไม่ต้องกังวล"

"ข่าวของลูกกับเจนนิเฟอร์มีอยู่ทุกที่ จะไม่ให้แม่กังวลได้ยังไง นอกจากว่าลูกจะรีบมีลูกกับเลล่าสักคน แบบนั้น... ต่อให้แม่ไม่อยู่แล้ว แม่ก็จะได้ไม่ต้องกลัวว่าลูกจะใช้โอกาสนั้นขับไล่เลล่าไป" มุมปากของแมรีแอนน์ตกเล็กน้อย ราวกับถูกถ่วงด้วยน้ำหนักของความกังวลใจ

ตอนที่พวกเขาออกจากคฤหาสน์สแตนตันก็เป็นเวลาห้าทุ่มแล้ว เดิมทีแมรีแอนน์ขอให้พวกเขาพักค้างคืน แต่เซธปฏิเสธ

เลล่ารู้ดีว่าเขากำลังรีบไปที่นอร์ธชอร์ไฮทส์เพื่อไปหาคนรักของเขา

ในรถไม่มีใครพูดอะไร ความเงียบภายในห้องโดยสารนั้นหนักอึ้งและน่าอึดอัด มีเพียงเสียงเครื่องยนต์เบาๆ ที่ดังแทรกเข้ามา

เซธเหลือบมองเลล่าจากด้านข้าง แม้จะเป็นเพียงเสี้ยวหน้า เธอก็ยังคงงดงาม—โครงหน้าที่ได้รูป ลำคอระหงสง่างามดุจหงส์ ทั้งหมดนี้ขับเน้นด้วยแสงสลัวๆ ทำให้เธอดูงดงามอย่างไร้ที่ติ

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รักเลล่า แต่ใบหน้าของเธอก็ทำให้เขาหลงใหลได้ เขาเคยเห็นผู้หญิงสวยๆ มามากมาย แต่หาได้ยากที่จะมีใครเหมือนเลล่า—สดใสและบริสุทธิ์ทว่าก็แฝงไปด้วยเสน่ห์ดึงดูด แม้จะไม่สูงมากนัก แต่รูปร่างสูงราวร้อยหกสิบห้าเซนติเมตรของเธอกับสัดส่วนที่สมบูรณ์แบบก็ทำให้เธอดูไร้ที่ติ

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เลล่าก็พูดขึ้นมาทันที "คุณจอดส่งฉันไว้ข้างทางก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันเรียกแท็กซี่กลับบ้านเอง"

เซธตกใจ หันไปมองเธอ "ว่าไงนะ"

"คุณจะไปที่นอร์ธชอร์ไฮทส์ไม่ใช่เหรอคะ การไปที่โอเชียนวิวเอสเตทมันไม่ผ่านทาง" น้ำเสียงของเลล่าราบเรียบ ปราศจากอารมณ์ใดๆ

ไม่รู้ทำไม พอเห็นเลล่าเป็นแบบนี้ เซธก็รู้สึกผิดแวบขึ้นมาในใจ แม้ว่าความรู้สึกนั้นจะหายไปในแทบจะทันทีก็ตาม

"คืนนี้ฉันไม่ไปนอร์ธชอร์ไฮทส์แล้ว มันดึกแล้ว ฉันจะกลับไปที่โอเชียนวิวเอสเตท"

ในใจของเลล่า เซธคงกังวลว่าจะไปรบกวนการพักผ่อนของสุดที่รักของเขา นั่นคือเหตุผลที่เขาเลือกจะกลับไปที่โอเชียนวิวเอสเตทพร้อมกับเธอ

เขาช่างใส่ใจเจนนิเฟอร์เสียจริง

หลังจากนั้นประมาณสิบห้าวินาที เซธก็พูดขึ้นอีกครั้ง "ฉันให้ไรอันไปจัดการไบรอัน ฮอว์กินส์แล้ว เขาถูกซ้อมไปหนึ่งยกแล้วก็โดนเตือนไปแล้ว ถ้าเขาพยายามจะติดต่อเธออีก บอกฉันทันที"

ถ้าเซธพูดแบบนี้เมื่อไม่กี่วันก่อน เลล่าคงจะซาบซึ้งใจและยังคงรักเขาข้างเดียวต่อไป แต่ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว

เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่กลับพูดว่า "ไม่ต้องลำบากหรอกค่ะ หลังจากที่เราหย่ากันแล้ว ฉันจะไปจากเฮเวนซิตี้ จากนั้นทั้งไบรอันและแม่ของฉันก็จะหาฉันไม่เจอ"

ในทันใดนั้น ใบหน้าของเซธก็มืดครึ้มลง คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันด้วยความไม่อดทน ตอนแรกเขาคิดว่าเรื่องที่เลล่าพูดถึงการหย่าเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบที่เดี๋ยวก็คงหายไป แต่เขาไม่คิดว่าเธอจะหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก

"เลล่า ความอดทนของฉันมีขีดจำกัดนะ ถ้าเธอไม่มีความสุข ฉันจะให้บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงินกับเธอ เธอจะรูดซื้ออะไรก็ได้ตามใจชอบ และเธอจะไม่ต้องรอให้ไรอันส่งเช็คให้ทุกเดือนอีกต่อไป"

เลล่าแทบจะหัวเราะออกมาดังๆ เธอหัวเราะเยาะตัวเอง ในสายตาของเซธ เธอเป็นแค่คนที่ต้องการเงินและตำแหน่งภรรยาของเขาเท่านั้นหรือ?

"คุณจะให้เงินมากเท่าไหร่ก็ได้ตามใจคุณ สำหรับทรัพย์สิน ฉันขอแค่บ้านที่เราอยู่ตอนนี้เท่านั้น ยังไงคุณกับเจนนิเฟอร์ก็คงไม่อยากอยู่ที่นั่นหลังจากที่คุณแต่งงานกับเธออยู่แล้ว นั่นคือทั้งหมดที่ฉันขอ เรามาเซ็นเอกสารกันตอนนี้เลย ไม่จำเป็นต้องยืดเยื้อเรื่องนี้อีกต่อไป"