บทที่ 87

เมลิสสายืนตัวแข็งทื่อ ทำอะไรไม่ถูกโดยสิ้นเชิง

เซธขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจพลางยื่นขาข้างหนึ่งที่ยาวเหยียดออกมาจากรถ

เมลิสสากลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างจนปัญญา มองดูเซธเอื้อมมือไปหาไลลา

หลังจากชะงักไปสองวินาที เธอก็ขยับเข้าไปช่วยประคองไลลาไปหาเขาตามสัญชาตญาณ การเคลื่อนไหวของเธอราบรื่นอย่างน่าประหลาด

ไลลาดิ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ