บทที่ 102 102

“ที่ทำงานนะคะ ไม่ใช่ที่นี่” กานติกาเห็นแววตาเว้าวอนของเขาแล้วใจอ่อนตัดใจทำร้ายเขาไม่ลง

“ทำไมล่ะ” เขาทำท่าสงสัย

“มีคนประจำที่นี่แล้วค่ะ” เธอบอกเขาตามตรง เธอไม่อาจให้ใครมาทับที่ภีมที่นี่ได้ ยกเว้นครั้งนี้ที่นับว่าเป็นอุบัติเหตุก็ได้ นี่ไม่ใช่นิสัยของเธอที่จะรู้สึกอะไรแบบนี้ แต่พอพูดออกไปแล้วกลับทำให...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ