บทที่ 103 103

“ก็ไม่ต้องทนสิคะท่าน” กานติกาตอบและบดเบียดตัวเข้าหาร่างแกร่งด้านหลัง

“ไม่ได้ ครั้งแรกต้องไม่ใช่แบบนี้” เสียงรอดไรฟันอย่างคนที่กำลังพยายามอดกลั้นเต็มที่ตอบ ก่อนค่อย ๆ ปล่อยมืออกจากตัวเธอด้วยความเสียดายไม่น้อย แล้วจับไหล่มนให้หันมาเผชิญหน้า เขาก้มหน้าลงจูบกานติกาด้วยความอ่อนโยนจนเธอรู้สึกแปลกใจ รอยจู...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ