บทที่ 105 105

“คงงั้นมั้งคะ” เธอบอก คว้ามือถือขึ้นมาดูเวลา “ฉันต้องไปแล้ว เดี๋ยวท่านประธานเรียกหาค่ะ” เธอยิ้มให้เพื่อนร่วมงานหนุ่มอีกรอบ หยิบกระเป๋าของตัวเองสะพายที่ไหล่เหมือนเดิม

“อ้อครับ ไว้เจอกันนะ”

ศุภวิทย์บอกลากานติกาอย่างเสียไม่ได้ แม้เขาอยากจะรู้จักเธอมากขึ้นและเธอเองก็ดูมีท่าทีที่จะเปิดใจให้เขาบ้างแล้ว ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ