บทที่ 78 78

กานติกาเดินอย่างกระชุ่มกระชวยกลับคอนโด หน้าตาเปี่ยมสุขของเธอส่องประกายโดยไม่ต้องนอนก็ราวกับได้รับพลังงานอย่างเปี่ยมล้น เมื่อไปถึงห้องพักก็เป็นเวลาเกือบตีสองแล้ว เธอถอดเสื้อผ้าที่เปื้อนไปด้วยรอยดิน และน้ำขาวขุ่นออกอย่างไม่ใยดี เพราะมันคุ้มค่าเสื้อที่เธอจ่ายไปเรียบร้อยแล้ว เธอโยนชุดสวยลงถังขยะ แล้วชำร...