บทที่ 85 85

“เฮ้อ...” เธอแสร้งถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อนกับลูกตื๊อของเด็กหนุ่ม

“ฉันได้กินผู้ชายกลางห้างมาย่ะ”

เธอยิ้มแล้วเดินไปข้างหน้าต่อไป

ภีมหนุ่มน้อยผู้ตกเป็นทาสรักของกานติกาไปตั้งแต่คืนแรกที่ได้เบียดบดกันที่ข้างพุ่มไม้ถอนหายใจเล็กน้อย บอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร ทำไมเหมือนถูกผึ้งต่อยที่ข้างในหัวใจยังไงก็ไม่รู้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ