บทที่ 47 ตอนที่47

เคนโซเงยหน้าจากโทรศัพท์ของเขาขึ้นมามองหน้าฉันจ้องเขม็งทันที

(พอดีผมขอมาจากคุณจี่นะครับ…น้องเอยไม่โกรธผมใช่ไหมครับ…)

“ไม่โกรธหรอกค่ะ…ว่าแต่คุณทรงพลมีธุระอะไรกับเอยหรือเปล่าคะ?”

(น้องเอยยุ่งอยู่หรือเปล่าครับ…พอคุยได้ไหม..ผมคุยไม่นานครับ)คุณทรงพลเอ่ยกลับมาด้วยน้ำเสียงเกรงใจ

“ว่างค่ะ…พอดีเอยรออาหารอยู่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ