32

ผมเปิดประตูเข้าไปโดยไม่เคาะ แล้วก็พบอาโทมี่นั่งอยู่บนเก้าอี้นวมในสภาพไม่สวมเสื้อ เขากำลังกระดกวิสกี้จากขวด ส่วนกางเกงยีนส์ก็ชุ่มโชกไปด้วยเลือด พ่อของผมกำลังยืนสวมถุงมือ ใช้คีมคีบหัวกระสุนออกจากหัวไหล่ของเพื่อนรักที่ซีดเผือดราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติที่สุดในโลก ซึ่งมันก็อาจจะใช่

"ดูแย่จังนะครับ" ผมเอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ