บทที่ 510 ยูธานาเซีย?

"พี่เองเอเวลิน พี่เอง" ในหัวของเอ็ดเวิร์ดอื้ออึงไปหมด น้ำเสียงของเขาแหบพร่าราวกับมีกรวดทรายอยู่เต็มลำคอ

เขากอดร่างที่สั่นเทาของเอเวลินไว้แน่น ราวกับว่าเธอจะสลายไปหากเขาคลายอ้อมแขนออกแม้เพียงนิดเดียว หัวใจของเขาเจ็บปวดรวดร้าว "เอเวลิน บอกพี่สิว่าเจ็บตรงไหน ขอร้องล่ะ บอกพี่!"

"ซิลเวอร์สตีด! ซิลเวอร์สต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ