บทที่ 534 เหยียบตระกูลอเล็กซานเดอร์ใต้เท้า!

ณ สุดทางเดินอันเงียบสงบและสลัว แสงจันทร์นวลส่องกระทบลงบนร่างของคนทั้งสอง

“เจ็บ... เจ็บจริงๆ นะ”

“ผมขอโทษ เอเวลิน... ผมจะเบามือกว่านี้”

เอเวลินพิงกำแพง ผิวบอบบางของเธอเปล่งประกายแวววาวจางๆ ขนตายาวของเธอขยับไหวราวกับปีกผีเสื้อ และท่วงท่าที่เธอเม้มริมฝีปากสีแดงสดของตัวเองก็ยิ่งทำให้เธอดูเย้ายวนใจมาก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ