บทที่ 32 จริง ๆ เท็จ ๆ

“แต่จะโทษใครได้ ต้องโทษหม่อมฉันเอง หม่อมฉันโง่เขลาคิดว่าเป็นโจรทั่วไปและอีกทั้งยังมีเพียงแค่4คนจึงไม่ได้คิดหนี หากหม่อมฉันเฉลียวใจสักนิด ก็คงคิดได้ว่าโจรธรรมดาคงไม่มากันเพียงเท่านี้ ทั้งที่พวกมันก็เห็นว่าคนคุ้มกันมากันตั้งมากมายเช่นนั้น หากไม่ได้ฉุยฉุยรับดาบนั้นแทน ป่านี้โลหิตที่เปื้อนตัวหม่อมฉันอยู...