บทที่ 103

ขากลับบรรยากาศบนรถเงียบกริบ เมืองทั้งเมืองเลือนรางผ่านไป—มีเพียงไฟท้ายรถ แสงไฟนีออน ไม่มีอะไรที่ผมใส่ใจจะมอง เพราะในหัวผมยังโคตรจะวุ่นวาย

ผมเพิ่งดูเด็กของผมป้อนไอ้นั่นของเขาให้เทพธิดาและกลืนกินหล่อนทั้งตัวบนเวที และใช่ ไอ้น้องชายผมมันก็แข็งสู้ขึ้นมานับครั้งไม่ถ้วน—ไม่โกหกเลย มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ—แ...