บทที่ 32 เลี้ยงผึ้งกลางป่าใหญ่

“หนูน้อยเจ้าสบายดีนะ” หญิงสาวผู้เป็นลูกสะใภ้ของหญิงชราคนที่เคยให้ถุงมือแก่อันอันถามออกมาอย่างเป็นห่วง

“ข้าสบายดีเจ้าค่ะ ท่านอาอย่าได้กังวล” แม้น้ำเสียงจะฟังดูอู้อี้อยู่บ้างทว่ารอยยิ้มของเจ้าตัวกลับเปล่งประกายเจิดจ้า

“เจ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว” หญิงสาวตอบพลางยกมือลูบหัวเล็กของเด็กตัวน้อยอย่างเอ็นดู

...