บทที่ 134 การค้นหาเสาหลวง

ออทัมน์หันไปหาโอลิเวีย น้ำตานองหน้า “ฉันรู้ว่าเธอคิดเรื่องนี้มานานแล้ว และฉันก็รู้ว่าฉันหยุดเธอไม่ได้ โอลิเวีย ฉันแก่แล้วนะ และฉันก็เหลือแค่เธอคนเดียว! ไปเถอะ ฉันจะไม่รั้งเธอไว้อีกแล้ว”

โอลิเวียจูบออทัมน์อย่างรวดเร็วหนึ่งที จนโดนอีกฝ่ายตีที่แขนเบาๆ อย่างหยอกล้อ “เธอนี่ดื้อเหมือนพ่อไม่มีผิด! ฉันหยุด...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ