บทที่ 2 การรายงานต่อหน่วยสืบ

วิลเลียมซึ่งในมือถือสมุดบันทึกเหลือบมองเวลาเสียชีวิตที่เฮนรี่คาดเดาไว้ก่อนหน้านี้แล้วถึงกับตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

“โห ตรงกับการสันนิษฐานของคุณฟิลลิปส์เป๊ะเลย! คุณสมิธ คุณสุดยอดไปเลยครับ!” วิลเลียมโพล่งออกมา

‘แค่นี้ก็น่าประทับใจแล้วเหรอ’ เฮนรี่คิดพลางกรอกตา โอลิเวียเหลือบมองเฮนรี่ด้วยความประหลาดใจ

อีธานพยักหน้าให้โอลิเวียอย่างเห็นด้วยแล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม “เราต้องชันสูตรพลิกศพเพื่อระบุสาเหตุการตายที่แน่ชัด พอกลับถึงสถานีแล้ว ผมจะรีบทำรายงานให้เร็วที่สุดเลยครับ!”

โอลิเวียเดินตามวิลเลียมไปใช้เทปกั้นพื้นที่อู่ซ่อมรถ ปิดล้อมสวนหลังบ้านทั้งหมด จากนั้นเธอก็กลับไปที่สถานีพร้อมกับทีมที่เหลือ

ในห้องทำงานของเบนจามิน เขาทักทายโอลิเวียอย่างอบอุ่นและยื่นถ้วยกาแฟให้เธอ

“โอลิเวีย หนาวแย่เลยสิ ดื่มกาแฟหน่อยนะ!” เบนจามินพูดด้วยรอยยิ้ม

โอลิเวียยิ้มตอบแล้วพูดว่า “คุณไวท์ คุณลำเอียงนี่คะ เดิมทีฉันควรจะถูกส่งไปประจำกรมตำรวจซิลเวอร์ไลท์ซิตี้ แต่ได้ยินมาว่าคุณเป็นคนขอให้ย้ายฉันมาโดยเฉพาะ คุณชอบฉันมากขนาดนั้นจนต้องดึงตัวฉันมาอยู่ที่เอเมอรัลด์ซิตี้ให้ได้เลยเหรอคะ”

“โอลิเวีย เลิกล้อเล่นได้แล้ว ฉันย้ายเธอมาทำงานนะ อีกอย่าง ด้วยความสามารถของเธอ การเป็นแค่เจ้าหน้าที่ธรรมดาๆ ที่ซิลเวอร์ไลท์ซิตี้มันเสียของเปล่าๆ!” เบนจามินตอบพลางหัวเราะเบาๆ

โอลิเวียกรอกตา เธอรู้จักเบนจามินดีเกินไป เพราะเติบโตมาภายใต้การดูแลของเขา แม้แต่ลูกชายของเขาก็ยังเคยโดนเธอต่อยมาตั้งแต่เด็ก

“คุณไวท์ คุณสัญญากับฉันแล้วนะคะว่าจะให้ฉันเข้าร่วมหน่วยสืบสวน!” โอลิเวียทวงสัญญา

“แน่นอน นี่เอกสารแต่งตั้งของเธอ ไปได้เลย!” เบนจามินยื่นเอกสารให้เธอ

เมื่อได้เอกสารมาแล้ว โอลิเวียไปที่ฝ่ายพลาธิการเพื่อรับเครื่องแบบก่อน เบนจามินยังจัดหาหอพักส่วนตัวให้เธอด้วย ที่เอเมอรัลด์ซิตี้เปิดเครื่องทำความร้อนแล้ว ข้างนอกลมพัดหวีดหวิวอย่างรุนแรง แต่ข้างในกลับอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิ

หลังจากใช้เวลาครึ่งชั่วโมงเพื่อจัดการตัวเองและเปลี่ยนเสื้อผ้า เธอก็มุ่งหน้าไปยังหน่วยสืบสวนเพื่อรายงานตัวก่อนอาหารกลางวัน

“เข้ามา!” เสียงทุ้มของเฮนรี่ดังขึ้น โอลิเวียรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี เธอก้าวเข้าไปในห้องก็เห็นใบหน้าเคร่งขรึมของเขากำลังจ้องมองมา พรหมลิขิตชัดๆ!

“สวัสดีค่ะ คุณฟิลลิปส์ ฉันโอลิเวีย เพิ่งย้ายจากซิลเวอร์ไลท์ซิตี้มาประจำที่หน่วยสืบสวนเอเมอรัลด์ซิตี้ค่ะ!” โอลิเวียกล่าวอย่างเป็นทางการ

เฮนรี่วางมือบนโต๊ะ จ้องสำรวจโอลิเวียในชุดเครื่องแบบตำรวจ เมื่อไม่แต่งหน้า ใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาของเธอดูสบายตากว่ามาก แต่เครื่องหน้าของเธอก็ยังคงโดดเด่นเกินไป แม้แต่เครื่องแบบก็ไม่อาจซ่อนความงามของเธอได้มิด

ไม่ใช่ว่าเฮนรี่มีอคติกับเจ้าหน้าที่หญิง แต่ผู้หญิงที่โดดเด่นขนาดนี้เป็นที่สังเกตง่ายเกินไป ซึ่งไม่เหมาะกับงานนักสืบ นักสืบบางครั้งต้องปลอมตัวเข้าไปสืบราชการลับ และคนที่น่าจับตามองขนาดนี้อาจเป็นตัวถ่วงได้

“คุณไม่เหมาะที่จะเป็นนักสืบ ไปรายงานตัวที่แผนกอื่นซะ” เฮนรี่ปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมา

ทว่าโอลิเวียไม่ใช่คนที่จะยอมถอยง่ายๆ “คุณฟิลลิปส์ นี่เป็นคำสั่งจากเบื้องบน คุณไม่มีอำนาจปฏิเสธค่ะ!”

พูดจบเธอก็โค้งคำนับอย่างสุภาพ

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวไปดูผลชันสูตรก่อนนะคะว่าออกหรือยัง” โอลิเวียหันหลังแล้วเดินจากไป ทิ้งให้เฮนรี่โกรธจนขว้างปากกาทิ้ง

อีธานเห็นโอลิเวียเดินมาก็พาเธอไปที่ห้องเก็บศพโดยตรง พร้อมยื่นเสื้อกาวน์กับหน้ากากอนามัยให้ โอลิเวียไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อยและยังช่วยอีธานสันนิษฐานอายุโดยประมาณและลักษณะทางกายภาพของเหยื่ออีกด้วย

สองชั่วโมงต่อมา ในห้องประชุม โอลิเวียเป็นผู้นำเสนอผลการชันสูตรพลิกศพจากอีธาน

“เหยื่อเป็นชาย อายุประมาณ 35 ปี สูงราว 5 ฟุต 9 นิ้ว หนักประมาณ 140 ปอนด์ สาเหตุการตายคือถูกตีอย่างรุนแรงที่ด้านหลังศีรษะ ตามด้วยการชำแหละศพ รอยตัดหยาบๆ บนแขนและขาบ่งชี้ว่าใช้อุปกรณ์ที่ไม่มีคม อาจจะเป็นขวาน ส่วนรอยตัดที่เรียบกว่าบนส่วนอื่นๆ ของร่างกายแสดงว่ามีการเปลี่ยนไปใช้อุปกรณ์ที่คมกว่า” โอลิเวียรายงาน

“ฉันพนันได้เลยว่าอาวุธสังหารต้องอยู่ในร้านซ่อมแน่ๆ! ไม่ก็มีอาวุธสองชิ้น หรือไม่ก็มีคนร้ายหลายคน!” โอลิเวียคาดเดา พลางยื่นรายงานการชันสูตรให้เฮนรี่

หลังจากอ่านผ่านๆ เฮนรี่ก็ถามขึ้น “ดีเอ็นเอถูกป้อนเข้าระบบหรือยัง?”

“เข้าระบบแล้ว แต่ยังไม่พบข้อมูลที่ตรงกันเลย เมื่อพิจารณาจากอายุของเหยื่อ ถ้าเขาไม่ใช่ผู้หลบหนีคดี ก็ยากที่จะหาข้อมูลที่ตรงกันได้” โอลิเวียอธิบาย

เฮนรี่พยักหน้าแล้วส่งรายงานการชันสูตรให้คนอื่นๆ อ่านต่อ เมื่อทุกคนอ่านจบ เขาก็ออกคำสั่ง “เอาล่ะทุกคน เริ่มตรวจสอบบุคคลสูญหายทั้งหมดในเขตแอมเบอร์ในช่วงหกเดือนที่ผ่านมา ส่วนวิลเลียมกับฉันจะไปค้นหาอาวุธสังหารในที่เกิดเหตุ”

“ฉันไปด้วย!” โอลิเวียพูดแทรกขึ้นมา

เฮนรี่เหลือบมองเธอแต่ก็ไม่ได้คัดค้าน การค้นหาอาวุธไม่ได้อันตรายอะไร เขาจึงยอมให้เธอตามไปด้วย

กลับมายังจุดที่พบชิ้นส่วนศพ วิลเลียมได้สอบถามผู้พักอาศัยและร้านค้าในบริเวณใกล้เคียง ร้านซ่อมแห่งนั้นมีพื้นที่พักอาศัยอยู่ใกล้ๆ วิลเลียมจึงเดินสอบถามข้อมูลตามบ้านแต่ละหลัง

โอลิเวียไปที่บ่อน้ำและทำการค้นหาอย่างละเอียดในรัศมี 1,500 ฟุต แต่ก็ไม่พบอะไร

“อีธานเก็บตัวอย่างดินรอบๆ บ่อน้ำไปแล้ว และพบร่องรอยเลือดในตัวอย่างดินบางส่วน ตรงนี้เลย!” โอลิเวียพูดพลางชี้ไปยังจุดที่ห่างจากบ่อน้ำประมาณเจ็ดหรือแปดฟุต

“อีธานยังบอกด้วยว่าที่นี่ไม่ใช่ที่เกิดเหตุแห่งแรก ถ้าเหยื่อถูกฆ่าที่นี่ ควรจะมีเลือดจำนวนมาก แต่ตัวอย่างดินกลับไม่พบเลือดในปริมาณขนาดนั้น ถ้าที่นี่เป็นแค่จุดทิ้งศพ วิธีที่ดีที่สุดที่ฆาตกรจะกำจัดอาวุธก็คือโยนมันลงบ่อน้ำ ฝังไว้ใกล้ๆ หรือซ่อนไว้ในที่ที่ไม่เป็นที่สังเกต” โอลิเวียวิเคราะห์

เฮนรี่พยักหน้าเห็นด้วยกับทฤษฎีของโอลิเวีย พวกเขาค้นหากันอีกครั้งและในที่สุดก็พบฝาท่อระบายน้ำที่ซ่อนอยู่ในพุ่มไม้ โอลิเวียหยิบถุงมือออกมา เตรียมจะล้วงลงไป แต่เฮนรี่ห้ามเธอไว้และรับหน้าที่ต่อเอง เขาสวมถุงมือแล้วคุ้ยหาในโคลนจนพบอาวุธสังหาร นั่นคือขวานเล่มหนึ่ง

“นี่ดูเหมือนไม่ใช่ขวานธรรมดา หัวขวานกับด้ามจับถูกเสริมด้วยโลหะ น่าจะเพื่อให้ทนทานเป็นพิเศษ” โอลิเวียสรุปหลังจากตรวจสอบขวาน

“ฉันจะเอามันไปให้อีธานตรวจสอบหาคราบเลือด” โอลิเวียพูด และเฮนรี่ก็พยักหน้า เขาไม่ได้ตามเธอไป แต่เดินไปพบผู้จัดการร้านซ่อมแทน

“คุณฟิลลิปส์ คุณกำลังถามว่ามีพนักงานคนไหนหายตัวไปหรือลาออกในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาหรือเปล่าครับ” ผู้จัดการถาม และเฮนรี่ก็พยักหน้า

ผู้จัดการครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เรื่องรายละเอียดคงต้องเช็กกับฝ่ายบุคคลครับ สองสามเดือนที่ผ่านมาก็มีพนักงานลาออกไปบ้าง เดี๋ยวผมไปเอาบัญชีรายชื่อจากฝ่ายบุคคลมาให้”

เมื่อได้รายชื่อจากร้านซ่อม เฮนรี่ก็ไปหาวิลเลียม

“เจออะไรบ้างไหม” เฮนรี่ถาม

วิลเลียมเกาศีรษะ เขาได้ข้อมูลมาเพียงเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น

เมื่อพวกเขากลับมาถึงสถานี รายงานของอีธานก็เสร็จพอดี

“บนอาวุธสังหารมีร่องรอยเลือดและเนื้อเยื่อ ตรงกับของเหยื่อครับ” อีธานยืนยัน

ตอนนี้พวกเขาได้อาวุธมาแล้ว แต่การตามหาฆาตกรจะยากขึ้นมาก

“เพื่อนร่วมงานของเราเจอรายชื่อคนหายในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาบ้างไหม” โอลิเวียถาม

เอเดน ไวต์ พยักหน้า “เราตรวจสอบคร่าวๆ แล้วครับ เขตแอมเบอร์มีคนหายห้าคน เป็นผู้หญิงสองคน ผู้ชายสามคน ไม่มีใครตรงกับลักษณะของเหยื่อเลย”

“ถ้าจำเป็น ให้ขยายพื้นที่ค้นหาไปทั่วทั้งเมืองเลย!” โอลิเวียสั่ง

ตลอดกระบวนการทั้งหมด โอลิเวียเป็นคนออกคำสั่ง ทำให้เฮนรี่รู้สึกเหมือนเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ เขามองโอลิเวีย และเพื่อเห็นแก่คดี เขาจึงตัดสินใจปล่อยผ่านไป