บทที่ 4 เบาะแสปรากฏขึ้น
เร็นพยักหน้าและเสริมว่า “ไม่ใช่แค่เขา แต่ยังมีแนช เปเรซ พี่ชายของเขาด้วย พวกเขาเป็นฝาแฝดกัน!”
“แล้วตอนนี้แนชอยู่ที่ไหน” โอลิเวียถามอีกครั้ง
“อยู่บ้านข้างๆ นี่เอง เขาอุดอู้อยู่แต่ในบ้านมาหลายเดือนแล้ว แม้แต่ภรรยาของเขาก็เอือมระอาจนอยากให้เขาไปหางานทำ!” เร็นตอบ
โอลิเวียเหลือบมองวิลเลียม ซึ่งรีบเดินไปบ้านข้างๆ แล้วพาตัวแนชมา แนชสูงประมาณห้าฟุตเก้านิ้วและสวมแจ็กเกตผ้าฝ้ายสีดำ ผมของเขายาวและดูเหมือนไม่ได้ตัดมาพักใหญ่แล้ว เขาผอมมากและหน้าตาคล้ายกับเทอร์รี่ในรูปถ่ายอย่างยิ่ง เว้นแต่ว่าเขามีไฝสีดำเม็ดหนึ่งที่จมูก
โอลิเวียจับตามองเขาตั้งแต่ตอนที่เขาเดินเข้ามาและได้กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ โชยมา
“คุณเจอเทอร์รี่ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่” วิลเลียมถาม
แนชครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “คืนวันที่ 16 พฤษภาคมครับ เขาโผล่มาอย่างกะทันหัน บอกว่าต้องไปธุระสองสามวัน หลังจากผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ เราก็ยังหาเขาไม่เจอ ผมพยายามโทรหาแต่โทรศัพท์เขาก็ปิดเครื่อง เราเลยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากแจ้งความกับตำรวจ!”
เรื่องเล่าของแนชดูมีเหตุผล แต่โอลิเวียที่เฝ้าสังเกตการณ์อยู่ข้างๆ รู้สึกว่าสายตาของเขาหลุกหลิกไปมา ทำให้เธอยิ่งสงสัยในตัวเขามากขึ้น
“คุณทำงานอะไรในเอเมอรัลด์ซิตี้” โอลิเวียถามขึ้นมาอย่างกะทันหัน
แนชคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วรีบตอบว่า “ก็แค่งานตกแต่งภายในทั่วไปครับ เทอร์รี่เป็นช่างไฟฟ้า ส่วนผมเป็นช่างไม้ เราหาเงินด้วยการทำงานกับทีมรับเหมาตกแต่งในเมือง!”
“แล้วทำไมคุณถึงหยุดทำงานล่ะ” โอลิเวียถามอีกครั้ง
ถึงแม้ว่าเทอร์รี่จะหายตัวไป แต่แนชก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องอยู่แต่บ้านตลอดเวลา เพราะท้ายที่สุดแล้ว การไม่มีงานก็หมายถึงไม่มีรายได้ สำหรับครอบครัวธรรมดาๆ นั่นหมายถึงการต้องอดมื้อกินมื้อ
โอลิเวียรู้สึกว่าแนชน่าสงสัยอย่างมาก เธอจึงซักไซ้ต่อ “คุณกับเทอร์รี่มีเรื่องขัดแย้งอะไรกันหรือเปล่า เร็นบอกว่าพวกคุณสองคนสนิทกันมาก ทำอะไรด้วยกันหลายอย่าง ถ้าเทอร์รี่หายตัวไป คุณไม่ควรจะออกไปตามหาเขาเหรอ หรือว่าคุณรู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน หรือว่า... คุณเป็นคนทำร้ายเขา”
แนชถูกคำถามของโอลิเวียกดดันอย่างหนักจนพูดอะไรไม่ออกและทรุดตัวลงนั่งกับพื้น เฮนรี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางมองไปที่โอลิเวีย เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังและคิ้วที่ขมวดมุ่นของเธอ เฮนรี่ก็เหลือบมองแนชที่นั่งอยู่บนพื้น
ด้วยสายตาอันเฉียบคมของนักสืบ เขาก็สังเกตเห็นพฤติกรรมที่ผิดปกติของแนชเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อไม่มีหลักฐาน เฮนรี่ทำได้เพียงพูดว่า “โอลิเวีย ระวังวิธีการซักถามของคุณหน่อย เราแค่พยายามทำความเข้าใจสถานการณ์นะ!”
โอลิเวียเหลือบมองเฮนรี่อย่างไม่พอใจเล็กน้อย แต่แววตาที่กดดันของเขาทำให้เธอต้องหยุดซักไซ้และเปลี่ยนเรื่อง “แนช คุณรู้ไหมว่าเทอร์รี่ไปมีเรื่องกับใครบ้างหรือเปล่า”
แนชกระวนกระวายใจอย่างมาก เขาพยายามบังคับตัวเองให้สงบลง
“เราเป็นแค่คนธรรมดาหาเช้ากินค่ำครับ ในทีมตกแต่ง ผมทำงานใช้แรง ส่วนเทอร์รี่ทำงานไฟฟ้า เราสองคนต่างก็ทำงานของตัวเองอย่างขยันขันแข็งทุกวัน ไม่มีเหตุผลที่ใครจะมาผูกใจเจ็บกับเราหรอกครับ!” แนชตอบ
โอลิเวียเห็นความตึงเครียดในแววตาของเขา แม้ว่าจะเป็นเรื่องปกติที่คนเราจะวิตกกังวลเมื่อถูกตำรวจสอบปากคำ แต่ความวิตกกังวลของเขาดูเหมือนจะเจือปนไปด้วยร่องรอยของความรู้สึกผิด
เมื่อไม่มีหลักฐานแน่นหนา โอลิเวียก็ไม่สามารถชี้ชัดความสงสัยไปที่แนชได้
“เทอร์รี่ไปอย่างไร” โอลิเวียถาม
“ขับรถไปครับ เขาเพิ่งซื้อรถมาได้ไม่นาน เขาขับรถออกไปเลย!” แนชตอบ
โอลิเวียเงยหน้าขึ้นสบตากับเฮนรี่ เขาพยักหน้าให้ แล้วทั้งสองก็เดินออกจากบ้านของเทอร์รี่
ระหว่างทางกลับ โอลิเวียเงียบไป ในหัวของเธอมีแต่คำพูดของแนชวนเวียนซ้ำไปซ้ำมา
"เมื่อกี้นี้คุณใจร้อนเกินไปนะ อาจจะทำให้เขาไหวตัวทัน" เฮนรี่พูดขึ้นมา ทำเอาโอลิเวียประหลาดใจ
"แสดงว่าคุณฟิลลิปส์ก็คิดว่าแนชน่าสงสัยเหมือนกันเหรอคะ" โอลิเวียถาม
เฮนรี่เดินต่อไป หิมะที่ตกหนักแทบจะเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นตุ๊กตาหิมะ แค่มองเขาก็ทำให้โอลิเวียรู้สึกหนาวแล้ว
"โอลิเวีย ในงานตำรวจ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือหลักฐาน ถ้าไม่มีหลักฐาน การซักไซ้ใดๆ ก็จะยิ่งทำให้ผู้ต้องสงสัยระวังตัว และอาจทำให้เขาหนีไปได้ การรีบร้อนไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด เข้าใจไหม" เฮนรี่กล่าว
พูดจบ เขาก็เลิกมองโอลิเวียแล้วโทรศัพท์ไปสืบเรื่องรถของเทอร์รี่ หลังจากกลับมาถึงสถานีตำรวจ พวกเขาก็พบเบาะแสของรถคันนั้นจริงๆ
"คุณฟิลลิปส์ครับ รถของเทอร์รี่อยู่ที่อู่ซ่อมรถครับ มันจอดอยู่ที่นั่นนานแล้ว ยังไม่มีใครไปรับเลย ทางอู่ก็กำลังตามหาเขาอยู่เหมือนกันครับ!" โรเบิร์ต เดวิส รายงาน
เฮนรี่กำลังจะมุ่งหน้าไปที่อู่ซ่อมรถ แต่ก็เห็นโอลิเวียยืนรอเขาอยู่ที่ประตูพร้อมกับกล่องเครื่องมือ
ครั้งนี้โอลิเวียสวมเสื้อโค้ตสีขาว ซึ่งดูแล้วก็น่าจะยืมมาจากอีธาน ทำให้เฮนรี่รู้สึกขบขันเล็กน้อย
"คุณ..." เฮนรี่เอ่ยขึ้น
"ฉันยืมเครื่องมือมาจากอีธานค่ะ ในเมื่อเราเจอรถแล้ว ก็ต้องตรวจสอบอยู่แล้วนี่คะ คุณฟิลลิปส์ ว่าไงคะ" โอลิเวียพูดพร้อมรอยยิ้มท้าทาย
รอยยิ้มของเธอช่างเจิดจ้าในสายตาของเฮนรี่ แต่เธอก็พูดถูก เขาจึงต้องยอมตกลง
พวกเขาไปถึงอู่ซ่อมรถและพบรถคันดังกล่าว ขณะที่เฮนรี่เข้าไปสอบถามข้อมูล โอลิเวียก็เริ่มลงมือตรวจค้นรถอย่างละเอียด
รถถูกทำสีใหม่ โอลิเวียขูดสีรองพื้นออกเล็กน้อยก็พบว่าเดิมทีรถเป็นสีขาว แต่ถูกเปลี่ยนเป็นสีแดงสด
มันถูกทำความสะอาดอย่างหมดจด แม้แต่พรมปูพื้นก็ถูกนำออกมาซัก ในรถไม่มีลายนิ้วมือเลยสักนิด ซึ่งบ่งชี้ว่ารถถูกส่งมาที่นี่เพื่อทำลายร่องรอย
โอลิเวียไม่ย่อท้อและตรวจค้นอย่างละเอียดมากขึ้น หลังจากไม่พบอะไรที่เป็นประโยชน์ในตัวรถ เธอก็เปิดท้ายรถ ท้ายรถก็ว่างเปล่าเช่นกัน และพรมด้านในก็ถูกเปลี่ยนเป็นของใหม่
โอลิเวียยกพรมขึ้นและตรวจค้นท้ายรถอย่างระมัดระวัง ในที่สุดก็พบใบไม้แห้งสีเหลืองใบหนึ่งตกอยู่ที่มุม
เธอใช้แหนบคีบใบไม้ขึ้นมาและบรรจุมันลงในถุงเก็บหลักฐานอย่างเบามือ
เฮนรี่เดินเข้ามาถาม "เป็นไงบ้าง เจออะไรไหม" โอลิเวียชูถุงเก็บหลักฐานให้เขาดู
"เจอแค่ใบไม้ใบนึงค่ะ อย่างอื่นถูกทำความสะอาดหมดเลย รถทั้งคันก็ถูกทำสีใหม่ เห็นได้ชัดว่าต้องการจะปกปิดอะไรบางอย่าง!" โอลิเวียกล่าว
เฮนรี่ยืนถือใบไม้อยู่ใกล้กับโอลิเวียมากจนเธอได้กลิ่นกายของเขา เป็นกลิ่นสบู่ผสมกับกลิ่นยาสูบจางๆ ซึ่งก็ไม่ได้น่ารังเกียจ
โอลิเวียเหลือบมองขึ้นไปและเห็นสันกรามคมคายของเฮนรี่ ตอหนวดที่ขึ้นจากการทำงานล่วงเวลาหลายวันติดกันยิ่งเสริมเสน่ห์ที่ดูดิบเถื่อนและทรงพลังจนทำให้ใจของเธอเต้นผิดจังหวะไปชั่วขณะ
แต่เฮนรี่ไม่ได้สังเกตเห็นอะไรเลย สายตาของเขาจับจ้องไปที่ใบไม้อย่างเฉียบคมก่อนจะออกคำสั่ง "กลับสถานี!"
