บทที่ 5 ถูกจับขณะหนี

แม้ว่าใบไม้ใบนั้นจะดูธรรมดามาก แต่อีธานใช้น้ำยาทดสอบบางอย่างและพบร่องรอยของเลือดบนนั้น เขาส่งตรวจดีเอ็นเอด้วย เมื่อผลตรวจออกมา อีธานก็ยื่นรายงานให้กับโอลิเวีย ทันทีที่เธอเดินออกมาพร้อมกับรายงาน เพื่อนร่วมงานก็กรูกันเข้ามาหาเธอ

“โอลิเวีย ผลเป็นยังไงบ้าง เป็นของผู้ตายหรือเปล่า” คนหนึ่งในนั้นถามขึ้น

โอลิเวียกวาดสายตามองฝูงชนแล้วสบตากับเฮนรี่ พยักหน้าให้เล็กน้อย “ใช่ เป็นของเขา” เธอยืนยัน

ดวงตาของเฮนรี่เป็นประกายขึ้นพร้อมรอยยิ้ม และโอลิเวียก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบกลับไป

แม้เธอจะสวมหน้ากากอยู่ เฮนรี่ก็บอกได้ว่ารอยยิ้มของเธอนั้นสดใสเพียงใด

ทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินว่าเป็นของผู้ตาย หลังจากทำงานหนักมาตลอดหนึ่งสัปดาห์ ในที่สุดพวกเขาก็มีความคืบหน้าเสียที

เฮนรี่อ่านรายงานอย่างละเอียดและตัดสินใจอย่างรวดเร็ว “สืบให้ลึก อย่าให้พลาดอะไรเด็ดขาด! โอลิเวีย พาวิลเลียมกลับไปที่หมู่บ้านวิสเปอริงไพน์ส แล้วตรงไปหาแนชเลย!”

โอลิเวียพยักหน้าแล้วมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านวิสเปอริงไพน์สพร้อมกับวิลเลียม ในไม่ช้า ข้อมูลทั้งหมดที่รวบรวมได้ก็ถูกนำมาเสนอต่อหน้าเฮนรี่

“คุณฟิลลิปส์ครับ เทอร์รี่มีเบอร์โทรศัพท์สองเบอร์ จากบันทึกการโทร เขาติดต่อกับเบอร์ในเมืองฮาร์โมนีบ่อยครั้งในเดือนพฤษภาคม แต่การโทรหยุดไปหลังวันที่ 16 พฤษภาคม ผมตรวจสอบอีกเบอร์แล้ว พบว่าถูกยกเลิกบริการในเมืองฮาร์โมนีไปแล้วครับ” เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งรายงาน

เฮนรี่พยักหน้า และเพื่อนร่วมงานอีกคนก็เดินเข้ามา

“คุณฟิลลิปส์ครับ ผมตามรอยคนขายขวานเล่มนั้นเจอแล้ว พวกเขาบอกว่ามีคนใช้ขวานประเภทนี้น้อยมาก เลยขายไปได้แค่ประมาณสิบกว่าด้าม พวกเขามีสต็อกอยู่ห้าสิบด้าม และจำนวนสินค้าคงคลังก็ตรงกัน! แต่จำไม่ได้ว่าขายให้ใครไปบ้างเพราะมันนานเกินไปแล้ว พวกเขาบอกด้วยว่าได้รับสต็อกสินค้านี้มาในเดือนเมษายนครับ” เพื่อนร่วมงานคนนั้นกล่าวเสริม

ข้อมูลทั้งหมดนี้ถูกแชร์ในกลุ่มเฟซบุ๊ก และโอลิเวียก็ได้อ่านพร้อมกับเสนอแนะบางอย่าง

โอลิเวีย: [หาเจ้าของเบอร์โทรศัพท์ในเมืองฮาร์โมนี แล้วดูว่าพวกเขายังอยู่แถวนั้นไหม]

เฮนรี่: [ไม่ต้องห่วง จัดการอยู่แล้ว ไปทำงานของเธอซะ!]

เมื่อเห็นข้อความของเฮนรี่บนโทรศัพท์ โอลิเวียแทบจะนึกภาพใบหน้าที่หงุดหงิดของเขาออก เธอรู้สึกจนใจเล็กน้อย พลางคิดในใจ ‘ตัวก็ไม่ได้อยู่ด้วยแท้ ๆ แต่ก็ยังจะเข้ามายุ่งทุกเรื่อง’

แต่ครู่ต่อมา โอลิเวียก็ตอบกลับไป: [ช่วยเก็บดีเอ็นเอจากครอบครัวของผู้ต้องสงสัยด้วยค่ะ คุณฟิลลิปส์]

เฮนรี่: [ทำงานของเธอไป เรื่องนี้ฉันจัดการเอง]

เฮนรี่โยนโทรศัพท์ทิ้งอย่างหงุดหงิด เขาคิดในใจ ‘ผู้หญิงอะไรขี้บ่นชะมัด!’

โอลิเวียไม่ได้โกรธ เธอและวิลเลียมกลับไปยังหมู่บ้านวิสเปอริงไพน์ส แนชดูประหม่ามากขึ้นเมื่อต้องเผชิญหน้ากับตำรวจเป็นครั้งที่สอง

หนึ่งวันต่อมา แนชดูแย่ลงไปอีก ขอบตาของเขาดำคล้ำราวกับไม่ได้นอนมาทั้งคืน

เสื้อผ้าของเขาสกปรกเหมือนกับไปคลุกหิมะมา โอลิเวียไม่พลาดรายละเอียดใด ๆ เขาต้องมีความผิดอย่างแน่นอน เมื่อคืนเขาคงพยายามจะหนีแต่ไปไหนไม่ได้เพราะหิมะตกหนัก

“แนช คุณรู้จักคนนี้ไหม” โอลิเวียถาม พลางโชว์รูปของผู้ตาย รัสเซล เอ็ดเวิร์ดส์ บนโทรศัพท์ของเธอให้เขาดู

“ไม่ ผมไม่รู้จักเขา” แนชตอบ ทันทีที่เขาพูดจบ ก็มีเสียงดังปังกระแทกลงบนโต๊ะ

โอลิเวียเป็นคนทุบโต๊ะ ทำเอาแม้แต่วิลเลียมที่อยู่ข้าง ๆ ถึงกับสะดุ้งตกใจ

“ไม่รู้จักเขาเหรอ? คุณโทรหาเขานะ ต้องให้ฉันเอาบันทึกการโทรมาให้ดูไหมถึงจะยอมรับ?” เสียงตะคอกอย่างเกรี้ยวกราดของโอลิเวียค่อยๆ ทลายกำแพงป้องกันของแนชลง

“เราเป็นแค่เพื่อนร่วมงานกัน ผมไม่รู้อะไรอย่างอื่นจริงๆ ครับ!” แนชพูดตะกุกตะกัก

“เขาตายแล้ว! ถูกหั่นเป็นชิ้นๆ แล้วโยนทิ้งบ่อน้ำ คุณไม่รู้เหรอ?” โอลิเวียพูดพร้อมกับโยนภาพถ่ายศพลงบนโต๊ะ สภาพน่าสยดสยองปรากฏชัด

แนชตัวสั่นเทาด้วยความกลัว ทรุดลงกับพื้นพร้อมกับยกมือขึ้นกุมศีรษะ

โอลิเวียเห็นได้ว่าเขากำลังจะสติแตกเต็มที

“ผมไม่ได้ฆ่าเขา ไม่ใช่ผม!” แนชร้องไห้

“งั้นคนที่คุณฆ่าจริงๆ ก็คือเทอร์รี่ พี่ชายของคุณสินะ” โอลิเวียพูดเสียงเย็นชาทีละคำ

ดวงตาของแนชเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “คุณรู้ได้ยังไง”

โอลิเวียถอนหายใจอย่างโล่งอก ในที่สุดก็ได้คำสารภาพ

วิลเลียมอ้าปากค้างด้วยความตกใจ โอลิเวียสุดยอดขนาดนี้ได้ยังไงกัน? ศพในบ่อน้ำไม่ใช่รัสเซลล์หรอกหรือ? กลายเป็นเทอร์รี่ไปได้ยังไง? แล้วแนชก็ฆ่าเทอร์รี่? วิลเลียมรู้สึกว่าสมองของเขาประมวลผลไม่ทันแล้ว

“คุณมีพิรุธ ตอนที่ฉันเอารูปของรัสเซลล์ให้ดู คุณแค่ประหลาดใจ พอรู้ว่าเขาตาย คุณก็ยิ่งตกใจมากขึ้น แต่พอชื่อของเทอร์รี่ถูกพูดถึง คุณกลับดูกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด! แนช คุณแสดงพิรุธออกมาเยอะเกินไป!” โอลิเวียอธิบาย

วิลเลียมใส่กุญแจมือแนชและแจ้งเฮนรี่ แต่ก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นตอนที่พวกเขากำลังจะขึ้นรถ แนชผลักวิลเลียมอย่างกะทันหันแล้ววิ่งหนีไป

โอลิเวียรีบวิ่งไล่ตามเขาทันที โดยมีวิลเลียมตามมาติดๆ เมื่อเห็นแนชวิ่งเข้าไปในสวนของบ้านหลังหนึ่ง โอลิเวียไม่มีเวลาวิ่งอ้อมไปเข้าประตูจึงกระโดดข้ามกำแพงเข้าไป

แนชกำลังตื่นตระหนกและอาจจะบุกเข้าไปในบ้านเพื่อจับคนเป็นตัวประกัน หน้าที่ของโอลิเวียคือหยุดเขาไม่ให้เข้าไปในบ้าน ดังนั้นหลังจากกระโดดลงจากกำแพง เธอก็พุ่งเข้าใส่แนชแล้วผลักเขากระเด็นออกไป

แนชไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เขาลุกขึ้นและพยายามจะวิ่งหนีอีกครั้ง แต่โอลิเวียก็ชกเขาหนึ่งหมัดแล้วกดเขาลงกับพื้นจนขยับไม่ได้

“แนช การพยายามหลบหนีและทำร้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจจะยิ่งทำให้สถานการณ์ของคุณเลวร้ายลงเท่านั้นนะ!” โอลิเวียเตือน

แนชร้องไห้ออกมาอย่างไม่ยอมจำนน เมื่อวิลเลียมมาถึง เขาก็เห็นภาพนี้พอดี

ในที่สุด โอลิเวียและวิลเลียมถึงกับต้องมัดเท้าของแนชก่อนจะพาเขากลับไปที่สถานีตำรวจ แต่ที่ทางเข้าหมู่บ้าน พวกเขาก็เห็นเร็น ภรรยาของเทอร์รี่ ถือมีดทำครัววิ่งเข้ามาพร้อมกับตะโกนโหวกเหวก

“แนช ไอ้สารเลว เทอร์รี่เป็นพี่ชายแกแท้ๆ! แกฆ่าเขา ฉันจะฆ่าแกเพื่อล้างแค้นให้เขา!” เร็นกรีดร้อง

ชาวบ้านบางคนพยายามจะหยุดเธอแต่กลับถูกมีดของเธอบาดเจ็บ เมื่อเห็นดังนั้น โอลิเวียจึงรีบบอกให้วิลเลียมหยุดรถ เปิดประตู แล้ววิ่งออกไปทันที

โอลิเวียยืนอยู่หน้ารถ พูดอย่างใจเย็น “เร็น วางมีดลงก่อน! การฆ่าคนจะทำให้คุณติดคุกนะ คิดถึงลูกๆ ของคุณสิ พ่อของพวกเขาก็ไม่อยู่แล้ว ถ้าคุณเป็นอะไรไปอีกคน แล้วพวกเขาจะอยู่อย่างไร”

แต่เร็นขาดสติไปแล้วและไม่ได้ยินที่เธอพูดแม้แต่คำเดียว เธอพุ่งเข้าใส่โอลิเวียพร้อมกับเงื้อมีดทำครัวในมือ

“โอลิเวีย ระวัง!” วิลเลียมตะโกน

มีดทำครัวฟาดลงมาทางโอลิเวีย ทำเอาวิลเลียมตกใจจนแทบสิ้นสติ เขาเปิดประตูรถเพื่อจะออกไปแต่ก็ถูกโอลิเวียห้ามไว้

“อยู่ในรถ!” โอลิเวียสั่ง

วิลเลียมที่กลัวจนขวัญหนีดีฝ่อรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก

“คุณฟิลลิปส์ครับ เกิดเรื่องแล้วครับ!” วิลเลียมพูดใส่โทรศัพท์อย่างร้อนรน