บทที่ 59 59

“ผมขอโทษ” พูดเบาๆ ก่อนจะก้มลงจูบที่หน้าผากมนอย่างเบามือ

จากนั้น ชายหนุ่มนำพาตนเองเข้าไปอยู่ด้านในผ้าห่มพร้อมกับกอดคนตัวเล็กไว้ด้วยความหวงแหน ค่ำคืนนี้ เขาคงไม่ขออะไรอีกแล้วนอกจากได้กอดร่างนุ่มนิ่มนี้ก็พอ...

เช้าวันต่อมา เวทิกาตื่นขึ้นด้วยความรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย และเมื่อหันไปเจอคนที่กอดก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ