บทที่ 24 งดเอา 1 อาทิตย์ เดี๋ยวของเสื่อม [1]

“...!!”

ผมผงะออกทันทีเหมือนต้องของร้อน รู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว จนต้องขยับออกห่างแล้วลุกขึ้นยืนไกลๆ เตียงที่มีมันอยู่ ยกมือไหว้ขอขมาครูบาอาจารย์ในใจหนึ่งครั้งแล้วเป่าเพี้ยง เงยหน้ามองไอ้ตัวเล็กที่กึ่งนั่งกึ่งนอนขึ้นมามองผมเหมือนตกใจ

“ปะ... เป็นอะหยังเจ้า?”

“ทำไมไม่บอกกูก่อนว่าเมนส์มา?” ผมถามเสียงเข้มจน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ