บทที่ 40 ไล่ต้อนเหมือนเด็กๆ

บทที่ 40 ไล่ต้อนเหมือนเด็กๆ

#กาสิโนท่าเรือ

ร่างสูงของอนาวิลที่นั่งอยู่ปลายเตียงในมือถือแก้ววิสกี้ที่ใส่น้ำแข็งเพียงก้อนเดียว...ดวงตาคมจ้องมองที่นอนฝั่งซ้ายอย่างโหยหาในร่างบางที่เขาเคยกกกอด

“ไอ้วิล...” เมฆเดินเข้ามาหนังจากที่ได้รับสายจากดีแล่นว่าให้เข้ามาดูเจ้านายมันหน่อย

“ออกไป...อยากอยู่คนเดียว”

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ