บทที่ 45 โอกาส...ที่ได้มาอย่างมึนๆ

บทที่ 45 โอกาส...ที่ได้มาอย่างมึนๆ

‘เฮอะ! คนดี?? ดีตรงไหนคะ??’

“ผมไม่ใช่คนที่สับปลับ คุณเดือนประดับก็น่าจะพอรู้จักผมมาบ้าง...ผมหวังดีนะครับ เด็กเขารักกัน คุณก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจเช่นเดียวกันกับผม” กิตใช้น้ำเย็นเข้าลูบ อย่างน้อยๆ ก็คิดว่าชนแบบนี้ไปเลยก็ดี โดนด่าก็โดน เพราะตอนพ่อมัน เขาก็ไม่เหลือหน้าจะ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ