บทที่ 3 ความประทับใจแรก
แอลิสันส่ายศีรษะ พยายามสลัดความมึนงงที่ครอบงำความคิดของเธอออกไป
เธอเห็นฮิปโปโปเตมัสใส่เนกไทสีแดงกำลังเดินตัวตรงและดุด่าเธออยู่—น่าจะเป็นสตีฟ แล้วก็ยังมีอีกสองร่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน—ห่านขาวตัวสูงในชุดสีอ่อนที่ยืนหลังตรงสง่างาม และลิงตัวเล็กกว่าที่มีแววตาแหลมคม
โอลิเวอร์จ้องมองแอลิสันอย่างไม่วางตา
เธอยังเด็กจริงๆ นั่นแหละ แต่สวยกว่าที่เขาคาดไว้ ร่างเล็ก ผมสีน้ำตาลทองเป็นลอน ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนใสกระจ่าง ดูคล้ายตุ๊กตาที่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ชื่นชอบ แก้มของเธอแดงระเรื่อ ท่าทางดูไร้เดียงสา แทบจะไม่มีพิษมีภัย แต่ดวงตาที่เลื่อนลอยคู่นั้น ซึ่งเห็นได้ชัดว่ากำลังเผชิญกับภาพหลอน ทำให้โอลิเวอร์ระแวง
เขาสงสัยว่าเธออาจจะเล่นยา
โอลิเวอร์สบตากับเทย์เลอร์ เตรียมพร้อมที่จะเข้าควบคุมตัวแอลิสันหากจำเป็น เขาเคยเห็นกับตาตัวเองมาแล้วว่าทักษะการต่อสู้ของเธอนั้นร้ายกาจเพียงใด
“แมทธิว เป็นอะไรรึเปล่า” สตีฟร้องลั่น เขาเข้าไปดูอาการของแมทธิว แต่กลับถูกชกเข้าที่เบ้าตาอย่างไม่คาดคิด
แมทธิวขาดสติไปโดยสิ้นเชิง หลังจากสะบัดตัวหลุดจากสตีฟ เขาก็พุ่งเข้าใส่แอลิสันอีกครั้ง
โอลิเวอร์สบถ สั่งให้เทย์เลอร์รับมือกับแมทธิว ส่วนตัวเขาพุ่งเข้าไปขวางแอลิสัน
“ห่านขาวยักษ์ หลีกไป!” แอลิสันทำท่าโบกมือไล่โอลิเวอร์
โอลิเวอร์ชะงักไปครู่หนึ่ง ชี้หน้าตัวเองอย่างสงสัย “ห่านขาวยักษ์? หมายถึงผมเหรอ”
ด้านหลัง เทย์เลอร์ร้องเรียกอย่างร้อนรน “คุณเวสต์ ผมรับมือไม่ไหวแล้ว! ผู้ชายคนนี้มีอะไรแปลกๆ!”
แอลิสันตะโกนขึ้น “เขากำลังคลุ้มคลั่ง! เจ้าลิงน้อย ต่อยให้เขาสลบไปเลยสิ!”
“คลุ้มคลั่งเหรอครับ” เสียงของเทย์เลอร์สูงขึ้นด้วยความประหลาดใจ “เดี๋ยวนะ ใครคือ ‘เจ้าลิงน้อย’”
สุดท้ายแล้วก็เป็นโอลิเวอร์ที่จัดการแมทธิวจนสลบไป เป็นการยุติเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวาย
สตีฟโทรหาแพทย์ประจำมหาวิทยาลัยพลางกุมตาข้างที่เจ็บ แพทย์มาถึงอย่างรวดเร็ว และแมทธิวก็ถูกหามขึ้นเปลออกไป สตีฟตามไปด้วยโดยไม่ได้แนะนำโอลิเวอร์และเทย์เลอร์ให้แอลิสันรู้จัก
แอลิสันปัดผมที่ยุ่งเหยิงออกจากใบหน้าและตั้งใจจะไปงีบหลับที่ห้องพักผ่อน เมื่อเห็นโอลิเวอร์กับเทย์เลอร์เดินตามมา เธอก็มองพวกเขาด้วยความสับสน “ห้องทำงานของสตีฟอยู่ชั้นสาม พวกคุณไปรอเขาที่นั่นได้เลยค่ะ”
“เรามาหาคุณ” โอลิเวอร์เตือนเธอ พลางข่มความรำคาญใจ “ผมโอลิเวอร์ เรามีนัดกันวันนี้นะครับ”
ถ้าเขารู้ว่าจะต้องมาเจอเรื่องวุ่นวายและคนน่าปวดหัวแบบนี้ เขาคงไม่มาแล้ว
‘รีบจัดการให้มันจบๆ ไปดีกว่า’ เขาคิดในใจ
“อ๋อ คุณเองเหรอคะ” แอลิสันนึกขึ้นได้ในทันใด เธอพาโอลิเวอร์กับเทย์เลอร์ไปยังห้องประชุมแห่งหนึ่งแล้วนั่งลงเผชิญหน้ากัน
เทย์เลอร์เป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา “คุณเคยได้ยินเรื่องคดีแขวนคอสามศพไหมครับ? เรากำลังสืบสวนคดีนี้อยู่ มีเบาะแสบางอย่างที่พบบนศพซึ่งต้องการการตีความจากผู้เชี่ยวชาญด้านศาสนศึกษา เราตั้งใจจะปรึกษาศาสตราจารย์โรส ผู้ทรงคุณวุฒิในสาขานี้ แต่โชคไม่ดีที่ท่านอยู่ต่างประเทศและติดต่อไม่ได้ในขณะนี้ ผู้ช่วยของท่านเลยแนะนำคุณให้เรา”
อาการตื่นตัวทางประสาทของแอลิสันค่อยๆ สงบลง และอาการต่างๆ ก็บรรเทาลงช้าๆ เผยให้เห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริงของโอลิเวอร์และเทย์เลอร์
“ห่านขาว” คนนั้นจริงๆ แล้วหน้าตาดีทีเดียว แต่ปลายจมูกของเขาดูเชิดขึ้น ทำให้เขาดูเหมือนกำลังดูแคลนเธออยู่
แอลิสันครุ่นคิดว่าเธอไปทำอะไรให้เขาขุ่นเคืองใจหรือเปล่า
ในเมื่อมันไม่ใช่ปัญหาของเธอ ก็คงเป็นปัญหาของเขานั่นแหละ
จากท่าทางและการแต่งตัวของโอลิเวอร์ เธอก็พอจะบอกได้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน—หยิ่งยโส ทะนงตน และเข้ากับคนยาก
แอลิสันตัดสินใจว่าจะรีบจัดการธุระกับคนทั้งสองนี้ให้เสร็จๆ ไป เธอต้องกลับบ้านไปนอน
“คุณอยากจะถามอะไรเหรอคะ” อลิสันเอ่ยถาม
เทเลอร์มองไปทางโอลิเวอร์ ไม่กล้าเปิดเผยรายละเอียดของคดีหากไม่ได้รับอนุญาตจากเขา
โอลิเวอร์พยักหน้าเล็กน้อย เป็นสัญญาณให้เทเลอร์เปิดเผยข้อมูลเพียงน้อยนิด—แค่พอที่จะทำให้อลิสันถอดใจไปเอง
“เหยื่อทั้งสามคนในที่เกิดเหตุถูกแขวนห้อยหัวลงทั้งหมดเลยครับ หันหน้าออกโดยหันหลังชนกัน เป็นรูปสามเหลี่ยมด้านเท่า เราสงสัยว่ามันน่าจะเกี่ยวกับสัญลักษณ์ทางศาสนาบางอย่าง คุณพอจะมีความเห็นอะไรไหมครับ” เทเลอร์ถาม
“สามเหลี่ยมเป็นสัญลักษณ์ที่พบได้ทั่วไป ส่วนการแขวนห้อยหัวก็สื่อถึงการพิพากษาหรือการลงทัณฑ์” อลิสันกล่าว “แล้วบนร่างกายพวกเขามีรอยสัญลักษณ์พิเศษอะไรไหมคะ”
“หมายความว่ายังไงครับ” เทเลอร์ลังเล
“เช่นรอยสักหรือสัญลักษณ์บนใบหน้า แขนขา หน้าอก หรือแผ่นหลังน่ะค่ะ” อลิสันขยายความ
“มีครับ” เทเลอร์พยักหน้า “เหยื่อทั้งสามคนมีรอยสัญลักษณ์ที่ต่างกันถูกกรีดไว้บนผิวหนังด้วยมีด เป็นรูปพระอาทิตย์ พระจันทร์ แล้วก็—”
เขามองหน้าอลิสัน ตั้งใจเว้นจังหวะ
“ดวงดาว” อลิสันตอบ
“ใช่เลย!” เทเลอร์พูดอย่างตื่นเต้น “คุณรู้ไหมครับว่ามันเกี่ยวกับศาสนาอะไร”
“พระอาทิตย์ พระจันทร์ ดวงดาว—เป็นชุดสัญลักษณ์ที่เจอบ่อยมาก” อลิสันพึมพำพลางหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา
สายตาเคลือบแคลงของโอลิเวอร์จับจ้องไปที่มือของเธอ “คุณคิดจะค้นหาในอินเทอร์เน็ตเหรอ ไม่รู้ก็ยอมรับมาตรงๆ อย่าทำให้เราเสียเวลาและพลังงานเลย”
“สิ่งที่ฉันรู้ไม่มีในอินเทอร์เน็ตหรอกค่ะ” อลิสันย้อนกลับ เลิกคิ้วข้างหนึ่งแล้วหันหน้าจอโทรศัพท์ให้โอลิเวอร์ดู “ดูภาพวาดนี่สิคะ”
บนหน้าจอมีภาพวาดด้วยมือ เป็นรูปชายสองคนและหญิงหนึ่งคนในชุดคลุมสีขาวบริสุทธิ์ แต่ละคนมีสัญลักษณ์บนหน้าอกเป็นรูปพระอาทิตย์ ดวงดาว และพระจันทร์ พวกเขายกมือขึ้นเหนือศีรษะราวกับกำลังโห่ร้องยินดี ดวงตาหรี่ปรือด้วยสีหน้าสงบสุขและเปี่ยมล้นด้วยความปิติ ทว่าร่างของพวกเขากลับห้อยหัวลงกลางอากาศ ศีรษะชี้ลงพื้น ในเงารอบๆ มีผู้ศรัทธาจำนวนมากคุกเข่าอยู่
โอลิเวอร์ควบคุมสีหน้าตกตะลึงของตัวเองไว้ไม่อยู่ ที่เกิดเหตุแทบจะจำลองมาจากภาพนี้เลย!
“ภาพนี้เลย!” เทเลอร์อุทานพลางตบต้นขาตัวเองอย่างตื่นเต้น “ใครเป็นคนวาดภาพนี้ครับ นี่เป็นพิธีกรรมทางศาสนาอะไรรึเปล่า คนที่ถูกแขวนคือใคร แล้วสัญลักษณ์พวกนั้นหมายถึงอะไร”
ในที่สุดโอลิเวอร์ก็มองหน้าอลิสันอย่างจริงจัง “บอกทุกอย่างที่คุณรู้มา บอกราคาของคุณมาเลย”
เทเลอร์รีบอธิบายให้อลิสันฟัง “หัวหน้าผมหมายความว่าถ้าคุณให้ข้อมูลได้ เราจะขอบคุณมากเลยครับ! ส่วนค่าตอบแทนก็เป็นเพียงสินน้ำใจ ถ้าคุณไม่ชอบ...”
“ฉันชอบมากค่ะ” อลิสันไม่สนใจคำขอบคุณลมๆ แล้งๆ “ใครบ้างจะไม่ชอบเงิน”
โอลิเวอร์ยอมตกลง “ให้ข้อมูลมา สามหมื่นดอลลาร์ ช่วยผมปิดคดีได้สำเร็จ หนึ่งแสน”
“ตกลงค่ะ” อลิสันส่งภาพวาดไปที่โทรศัพท์ของโอลิเวอร์ “นี่ไม่ใช่พิธีกรรมทางศาสนาซะทีเดียวค่ะ เมื่อไม่กี่ปีก่อนตอนไปเที่ยวต่างประเทศ ฉันซื้อหนังสือมือสองมาจากร้านหนังสือข้างทางเล่มหนึ่ง ข้างในมีภาพวาดด้วยมือเจ็ดภาพกับบทกวีที่เขียนด้วยลายมือ ไม่ทราบชื่อผู้แต่ง ถ้าพวกคุณต้องการ เดี๋ยวกลับบ้านไปแล้วฉันจะลองหาดูแล้วถ่ายรูปส่งไปให้”
“เราต้องการแน่นอน ขอบคุณ” โอลิเวอร์โอนเงินหนึ่งหมื่นดอลลาร์เป็นค่ามัดจำทันที
เขาชอบการจัดการเรื่องเงินแบบนี้มากกว่าการต้องมารักษามารยาททางสังคม ตราบใดที่อลิสันช่วยให้เขาค้นพบความจริงได้ เขาก็พร้อมจะมองข้ามความประหลาดและความหยาบคายของเธอได้อย่างไม่ติดใจ
เมื่อตกลงธุรกิจกันเสร็จสิ้น โอลิเวอร์ก็ลุกขึ้นเตรียมจะกลับ
อลิสันเดินไปส่งพวกเขานอกห้องประชุม แต่กลับเห็นสตีฟเดินตรงมาจากสุดทางเดินอีกฝั่งด้วยสภาพตาข้างหนึ่งที่เขียวช้ำและสีหน้าเคร่งขรึม “อลิสัน คุณทอมป์สันต้องการให้คุณไปที่ห้องทำงานของเขาด่วนเลย!”
