บทที่ 42

อดัมไม่สนใจความรู้สึกของเธอเลย เขาจ้องไปที่เทรซี่

เขาขยับริมฝีปากบางๆ เล็กน้อยแล้วพูดว่า “สาม...”

เมื่อเขาเริ่มนับ เทรซีย์รู้ว่าไม่มีใครสามารถช่วยเธอได้ เธอกัดฟันยอมรับความพ่ายแพ้ของเธอ

ถ้าเธอวิ่ง มันจะลำบากใจมากกว่าสำหรับเขาที่จะไล่เธอไปที่หอพัก เธอหันกลับมาและวิ่งไปหาอดัม

ผู้ชมต่างเพ่งมองไปที่อดัม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ