บทที่ 33 คนของเธอ

มือหนาแข็งแรงจับมือเธอเอาไว้ไม่ห่าง บัวชมพูมือเล็กนิดเดียว แต่ใจเธอกลับใหญ่กว่าที่เค้าคิดไว้มาก เธอนิ่งเงียบ ไม่พูดไม่บอก ได้แต่เก็บเอาไว้ข้างในใจ

"ไหนๆวันนี้พี่มารับแล้ว กินข้าวข้างนอกแล้วกัน " เค้าบอกออกมาแล้วจัดการ โทรศัพท์ทันที

"จองโต๊ะให้หน่อยสิ สักทุ่มนึง กำลังจะไป น่าจะสักชั่วโมงนึง " บัวชม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ