บทที่ 12

"อืม" ยี่ว์เสี่ยวเผยพูดไม่ออกถึงความงามชนิดนั้น เหมือนโลกที่มืดมัวจู่ๆ ก็ปรากฏสีสันขึ้นมา แม้เขาอยากจะลืมมันไป แต่ทุกครั้งที่สีสันนี้ปรากฏ เขาก็อดไม่ได้ที่จะจ้องมอง

ยิ่งไปกว่านั้น หลินร่างก็อยู่แค่เอื้อมมือ

หลินร่างนั่งมองดาวอย่างเงียบสงบ ยี่ว์เสี่ยวเผยมองหลินร่างอย่างเงียบๆ ความเงียบดำเนินไปนาน จนก...