บทที่ 22 ความอดทน

จอย

โนอาห์กับฉันออกมาจากบ้านแล้วเดินไปที่รถของฉัน ตอนที่ฉันกำลังจะเปิดประตูรถ ความทรงจำสมัยมัธยมปลายก็พรั่งพรูเข้ามา ฉันเหลือบมองโนอาห์ที่กำลังสำรวจภายนอกรถของฉันอยู่ ถ้าเพียงแต่ตอนนั้นฉันรอเขาอีกสักหน่อยให้เขาเอ่ยปากชวนฉันไปงานเต้นรำ บางทีเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับฉันในคืนนั้นอาจจะไม่เกิดขึ้นเล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ