บทที่ 102

ภัยพิบัติครั้งนี้รุนแรงกว่าครั้งไหนๆ ราวกับพยายามจะกลืนกินหมู่บ้านชาวประมงทั้งหมู่บ้านไปทั้งเป็น

ท้องฟ้าเป็นสีเทาขมุกขมัวตลอดทั้งวัน สายฝนโหมกระหน่ำไม่ขาดสายและพายุจากทะเลสาบก็ซัดถล่มหมู่บ้านวันแล้ววันเล่า

บ้านเรือนพังทลาย ไร่นาจมอยู่ใต้น้ำ ชาวบ้านต้องไร้ที่อยู่อาศัยและได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ