บทที่ 112

"ช่วยด้วย ช่วยผมด้วย ผมวิ่งไม่ไหวแล้ว!"

ฟินน์สัมผัสได้ถึงกลิ่นคาวเลือดที่คืบคลานเข้ามาใกล้ตัว เขายื่นมือที่สั่นเทาออกไปหาเพื่อนร่วมทีมอย่างสิ้นหวัง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและอ้อนวอน

แต่รอบกายเขามีเพียงความเงียบงัน มีเพียงเสียงสะท้อนของตัวเองที่ดังก้องอยู่ในป่าทึบ

วินาทีนั้นเอง ฟินน์ก็เข้าใ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ