บทที่ 139

เมื่อชาร์ลส์ลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็พบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่ปิดทึบ บรรยากาศที่กดดันนั้นแทบทำให้หายใจไม่ออก

ที่นี่ให้ความรู้สึกเหมือนห้องขังใต้ดินโบราณ ทั้งหนาวเย็นและชื้นแฉะ ในอากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นอับของเชื้อราและสนิม

บางทีพวกเขาอาจติดอยู่ในเขาวงกตหินขนาดมหึมา ผนังรอบกายเปรียบดั่งคมเขี้ยวของอสูรร้า...