บทที่ 141

ชายผู้ส่งเสียงร้องด้วยความตกใจคือฟลินน์ซึ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับโบ

เสียงของเขาเปรียบดั่งก้อนหินที่ถูกโยนลงในทะเลสาบอันสงบนิ่ง ทำลายความเงียบงันรอบตัวพวกเขาในทันที ทุกสายตาจับจ้องไปยังแผ่นหลังของโบทันที

แผ่นหลังของโบดูเหมือนจะถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีแดงเลือดหนาทึบซึ่งค่อยๆ ซึมผ่านเสื้อเชิ้ตของเขาออกมา ...