บทที่ 177

พอได้ยินเสียงนั้น หัวใจของฟลอยด์ก็เต้นรัวด้วยความกลัว ลมหายใจของเขาหนักหน่วงและถี่กระชั้นขึ้น ฟันเริ่มกระทบกันกึกๆ อย่างควบคุมไม่ได้

เสียงหัวเราะนั้นราวกับดังอยู่ข้างหู เหมือนมีใครบางคนกำลังเป่าลมรดต้นคอ

ฟลอยด์หันคอที่แข็งทื่อไปมองชาร์ลส์

แต่ชาร์ลส์กลับยืนนิ่งราวกับรูปปั้น มือยังคงกำ ‘วัตถุอาถรรพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ