บทที่ 185

เสียงหัวเราะนอกประตูครั้งนี้แตกต่างจากที่ฟลอยด์ได้ยินในตอนแรก ครั้งนี้มันน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่า และมันหยุดลงตรงหน้าประตูพอดี ราวกับว่าเจ้าของเสียงพร้อมจะพังประตูเข้ามาได้ทุกเมื่อ

ฟลอยด์นอนตะแคง ขดตัวแน่น กอดตัวเองไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง แต่เขาก็ยังรู้สึกหนาวเยือกไปถึงกระดูก

เขาข่มตาหลับแน่น ไม่กล้าแม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ