บทที่ 196

หัวใจของฟลอยด์บีบรัด เสียวสันหลังวาบราวกับถูกจับโยนลงไปในน้ำแข็ง

ชายสองคนเงียบไป และเวลาราวกับจะยืดออกไปไม่สิ้นสุด

ไม่นานชาร์ลส์ก็ผล็อยหลับไปในความมืด เสียงกรนเบาๆ ของเขาดังไปทั่วห้อง

แต่ฟลอยด์กลับนอนนิ่งตาค้างจ้องมองเพดาน เขาตื่นเต็มตาและไม่ไหวติง

ในเวลาเช่นนี้ เขาอิจฉาความสามารถของชาร์ลส์ที่นอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ