บทที่ 198

โถงทางเดินด้านนอกเงียบสงัดจนน่าขนลุก ไม่มีเสียงใดๆ มาทำลายความเงียบงันนั้นเลย

ฟลอยด์รอมานานจนรู้สึกเหมือนชั่วกัปชั่วกัลป์ แต่กลับไม่มีทั้งเสียงหัวเราะ เสียงร้องเพลง หรือแม้แต่เสียงฝีเท้าเลยสักนิด!

เขาคิดในใจ ‘พวกผีตนนั้นเข้ามาในหอพักแล้วไม่ใช่เหรอ? หรือว่าเราจะตาฝาดไปเอง?’

ความเงียบที่กดดันมีแต่จ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ