บทที่ 50 ผ่อนคลายสักหน่อย

โซอี้กำโทรศัพท์ในมือแน่น สีหน้าของเธอเคร่งขรึมลงขณะพูดด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน “ป้าจะมาบังคับให้หนูทำแบบนี้ไม่ได้ ถ้าป้าไม่ไป หนูคงต้องให้ทนายส่งจดหมายขับไล่มา”

“นังเด็กอกตัญญู!” อูม่าตะโกนลั่น เมื่อเห็นว่าโซอี้ไม่มีทีท่าว่าจะยอม เธอจึงทิ้งตัวลงไปบนสนามหญ้าทันที พลางทุบขาตัวเองแล้วก็ร้องโวยวายเสียงดัง

...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ