บทที่ 55 เดอะ บีช

เมื่อแสงสุดท้ายของวันลับขอบฟ้าไป ชายหาดก็เต็มไปด้วยเต็นท์ที่ตั้งอยู่ประปรายราวกับเปลือกหอยที่ถูกซัดขึ้นมาเกลื่อนหาด แอนดรูว์เลือกทำเลหลังแนวหินเตี้ยๆ ที่ซึ่งสายลมยามเย็นพัดหวีดหวิวผ่านซอกหิน กลบเสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยจอแจจากที่ไกลๆ

“ตรงนี้มันไม่ลับตาคนไปหน่อยเหรอคะ” โซอี้ถามขณะนั่งยองๆ บนพื้นทรา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ