บทที่ 59 มาพูดคุยกันเถอะ

แอนดรูว์ตื่นขึ้นมารับรู้ถึงสัมผัสที่ปลายนิ้ว สติยังคงพร่าเลือนจากห้วงนิทรา เขาไม่ได้ลืมตาขึ้น เพียงแค่หัวเราะทุ้มต่ำในลำคอแล้วกระชับแขนรอบตัวโซอี้ให้แน่นขึ้น ดึงเธอเข้ามาใกล้

“นี่ ตื่นแล้วเหรอ”

น้ำเสียงของเขาเนือยๆ ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดเรือนผมของเธอ “พร้อม ‘ออกกำลังกายยามเช้า’ หรือยัง”

นิ้วของโซอ...