บทที่ 40 ทั้งหอมทั้งหวาน

มนตกานต์เหมือนคนขาดอากาศหายใจ จิณณ์ร่ายมนตร์ให้เธอมึนงงและหลงไปกับการแลกลมหายใจ พอเธออึดอัดจนจะตาย เขาก็จะเริ่มขึ้นตอน ‘ผายปอด’ ทั้งๆ ที่เธอยังนั่งอยู่บนเก้าอี้

จมูกโด่งซุกซอนไปตามเนินเนื้อที่ช่ำไปด้วยหยาดน้ำนม ทั้งดม ทั้งเลียหยาดขาวข้นกลืนกิน ปากก็พร่ำพูดแต่เพียงว่า

“อืม... ลูกเจี๊ยบจ๋า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ